Baþbakan Malatya’daydý…
Aslýnda bu yazýnýn baþlýðý, ‘Allah’ýnýza Gurban Baþbakaným’ olmalýydý ama…
Evet, Baþbakanýn 17 Mayýs 2011 Malatya mitinginden bahsediyorum.
Bu miting -kendi tabiriyle- Baþbakanýn Malatya’ya 11. geliþiydi.
Bir baþbakanýn sekiz yýlda on bir kez bir il’e gitmesi demek, o il’e deðer verilmesi demektir ki, konuþmalarýndan da Malatya’ya zaten deðer verdiðini ifa etmiþlerdir.
Bir Malatya sevdalýsý olarak, Recep Tayyip Erdoðan gibi dünyanýn gýpta ettiði bir liderin/Baþbakanýn ilimize deðer vermesi son derece sevindirici…
Lafý fazla uzatmadan Baþbakanýn 17 Mayýs 2011 Malatya mitingindeki gözlemlerimi sizinle paylaþmak istiyorum.
Gözlemlediðim en önemli husus; mitinge -beklenilenin üzerinde- katýlýmýn saðlanmasý…
Evet, miting kalabalýktý, yüz binlerce insan katýlmýþtý. Mübalaða gibi gelmesin, Malatya tarihinde en büyük miting gerçekleþtirildi 17 Mayýs 2011’da Baþbakan Recep Tayyip Erdoðan’la…
Hakkýný vermek gerekirse -ki vermek gerekiyor- Malatya ilk kez Malatya’ya yakýþýr bir miting alaný düzenlemiþ. (Yeni miting alanýný kastediyorum, yapýmýnda emeði geçen herkesi kutluyorum) Çünkü bu güne kadar Malatya’da tüm mitingler þehrin en iþlek ve kalabalýk caddesi üzerinde/ Yeni Camii Meydanýnda yapýlýyordu ki, mitinge katýlan insanlarýn yüzde ellisi -ara sokaklardan- görünmüyordu, çekim yapan televizyonlar görüntüleyemiyordu katýlýmcýlarý.
Lakin tüm bu yeniliklerin yaný sýra 17 Mayýs 2011 Malatya mitingi -bence- yýlýn en heyecanlý mitingiydi. Gerçi Baþbakanýn konuþtuðu tüm mitinglerde heyecan var ama Malatya mitinde Malatyalýlarýn beklentileri vardý…
Mesela þu an bana ‘Malatya’nýn ilçelerini say’ deseniz, inanýnýz; Baþbakanýn selamlama konuþmasýnda Malatya’nýn tüm ilçelerini bir nefeste saydýðý gibi -hem de alfabetik sýrasýna göre saydýðý gibi- sayamam…
Ve ben, Malatya’nýn, gelip geçmiþ ilim,-irfan adamlarýný tüm özellikleriyle ve teferruatýyla Baþbakanýn konuþtuðu gibi konuþamam, bilmem/bilemem...
Diyebilirim ki, Baþbakan bizden iyi bizleri tanýyor.
Bizden iyi bizleri tanýyor olacak ki, Malatya’mýzda bir deyim haline gelmiþ ‘Allah’ýnýza Gurban” kelam-ý güzel ile sözlerine baþladý…
Malatyalýlar da “Allah’ýnýza Gurban Baþbakaným” pankartýyla cevap verdiler.
Tüm samimiyetimle ifade ediyorum; Baþbakanýn 17 Mayýs 2011 Malatya mitingini gözyaþlarý içerisinde izledim.
Lakin benimkisi sevinç gözyaþlarýydý.
Zira bu mitingde Malatyalýlarýn, ayný anda yürek çýrpýnýþý, beraberlik ve kardeþlik coþkusunu, dolayýsýyla sevinç gözyaþýný gördüm.
Bu mitingi tam yorumlayacak olursak; 2011 seçimler için; “Malatya’da miting öncesi ve miting sonrasý” þeklinde bir tabir kullanýlsa, yerinde olur.
Zira mitin öncesi Malatya ; “4-2” deniliyordu, miting sonrasý; “6-0” denilmeye baþlanýldý.
Mitingdeki kalabalýða bakýlýrsa; “2011 seçimleri Malatya’da 6-0” þeklinde sonuçlanacaktýr.
Bir baþka önemli husus; mitingde herkes Baþbakanýn “Malatya’ya Büyükþehir” sözünü vermesini bekliyordu, vermedi.
Vermedi çünkü Malatya’nýn Büyükþehir olmasý için nüfusunun yetmediðini ve “10 bin” gibi bir sayýya daha ihtiyaç doyduðunu ifade etti.
Parantez içerisinde ifade edecek olursam; bu gün eþref saatimde deðilim. Eþref saatimde olmuþ olsaydým bu konuyu ballandýra ballandýra sizlerle paylaþacaktým…
Zira Baþbakan, Malatyalýlardan bu konuda da çalýþma sözünü aldý. En azýnda 3 ya da 4 çocuk yaparak bu eksiði 2013’e kadar tamlamasýný istedi. Lakin bana öyle geliyor ki; Malatyalýlar oy verebilirler, muhtemelen “6-0” la seçimi taçlandýrýrlar ama çocuk konusuna gelince; “hýh!”
“Hýh!..” çünkü herkes ben deðilim ki çalýþsýn…
Hem ben çalýþtým da ne anladým. (Ölen dört çocuklarým da sað olsalardý bu gün tam bir düzine çocuk sahibi/babasý olacaktým ve Malatya’nýn Büyük þehir olmasýna katký saðlamýþ olacaktým. Lakin bu gün hayatta olan sekiz çocuðumla da mutluyum, Allah’a sonsuz hamd-u senalar olsun…)
Ancak muzdarip olduðum husus o ki; benim ve benim gibilerim kadri kýymeti bilinmiyor bu ülke.
Avrupa’ da olsaydým…
Ýnanýn Avrupa’da olsaydým, en azýnda bu gün içinde bulunduðum maddi sýkýntýlarý çekmeyecektim.
Türkiye öyle mi?
Þaka bir yana, günümüz insaný çocuk yapma ve büyütme/yetiþtirme zahmetine katlanmýyor artýk. Hatta bu ülkede -çok çocukla iftihar edilmesi gerekirken- çok çocuk ayýp bile sayýlmaya baþlandý maalesef. Bundan önceki yöneticiler de, bu ilkede “nüfus planlamasý” gibi bir saçma uygulama yaptýlar...
Hem þimdi çok çocuk doðuracak delikanlý kadýnlar da kalmadý. Þimdi kadýnlar, çocuk ana rahmine düþer düþmez tüm hasým-akraba, tanýdýk dost, arkadaþ ve bilumum yakýn çevreyle iþbirliði içerisinde hastanelerde geçirirler dokuz ayý…
Eski ANAlar öyle miydi?
Hayâ eder, ar eder, çocuk doðana kadar kimsecikler bilmezdi onun hamile olduðunu.
Ve o eli öpülesice analar baðda-bahçede, tarlada-aðýrda çalýþýrken çocuk doðururdu…
Ýnanýn ahýra inek saðmaya gidip, dönüþte eteðinin altýna sýkýþýverdiði bir körpecik çocukla dönen analarýn sayýsý bellisizdi eskilerde…
Onun için diyorum, Malatyalýlar 17 Mayýs 2011 Malatya mitingi nde Tayyip Babaya verdiði sözü tutmazlar.
Tutmazlar çünkü doðum yapacak/yapabilecek analar çok az.
Kaldý ki bizim gibi eski topraklardan da bu iþ geçti…
Ama her þeye raðmen, -o ki, Tayyip Baba istedi- ben yine de bi deneyeyim, sizlere de öneriyorum…