EY SEVGÝLÝ

Mehmet AVCI

Ey sevgili!Seni býraktým ayrýlýðýn kollarýna.Çok zordu seni býrakmak.Lakin,seni býrakýþým seni bekleyen son umut oldu içimde.yanýndayken hep beni fark etmeni istedim.Fark edilmek ayrýlýkla belki mümkün olacak.Belki tükeniþimi senden saklamak içindi bu ayrýlýk.seni senden son talebimdir bu gidiþim.Yanýndayken bir kere olsun ünlü kemancýlar gibi baþýný koymadýn omuzuma.Nasýl güzel çalma mý istersin ki.Oysa kemanýn çýkaracaðý güzel ses kemancýnýn baþýný okþamasýyla mümkündür.Belki bu bir kaçýþ aslýnda.Sevgimin sermayesinin tükeniþine þahit olmadan.Yada ne bileyim belki de cesaretimi esaretine teslim etmekten.Ey sevgili!hep Leyla diye seslendim sana.Birkere Mecnun un olayým diye.Kaybedeceðin deðere üzülmek yerine ucuz kazanýmlarýna gülmekle meþgul oldun. En deðerli deðerimsin dediði bir an vardý.Tüm yaþanmýþlýðýmý o ana sýðdýrmak istedim.Onun güzel sözleriydi aslýnda beni ona güzel kýlan.Duymadýðým güzel sözleri bekleme benden diyordu bazen.Onu en çok sevdiðim yaþtaydý, gözümde birtürlü yaþlanmayan.

Hep sevabý olmak istedim tüm bedenini saracak.Ama aþk yine yolda býrakan rolünü oynadý diyordu yýllar sonra,onun yaþattýklarýný inkar edercesine.Meze olmak aðýr geliyordu gönlüme.Oysa þarabýmýn tadýna varamayan acý aðýzlara sunuyordum kendimi.Çekip almak istiyordum onu aþina olduðu acý tadlardan.Anýlarýma baðlý kalmakla suçluyordu beni.Kendisini bana anýlarýmýn getirdiðini unutarak.Çocukluk aþkýmdý,zira çocuklar ilk sevdikleriyle sonlandýrýrdý sevgilerini.Þimdi haram ettim ve yasakladým kendime anýlarý.Seni bulamýyorum artýk beraber gezindiðimiz o patikalarda.Gözlerimde biriken yaþlar yere düþünce kaybettiriyor ayak izlerini.Seninle yaþadýðým o kýsa birliktelik ömrümü uzatmýþtý.Bana kattýðýn hayatla yaþayacaðým artýk.Ýlk kez kalem oldum,içimde akan mürekkebi yazýya dökmek için.Kimselere söyleyemedim sýrrýmý.Bir giz olarak kalacaksýn içimde.Yitip gitmeliydi düþlerim.Umarým dönersin birgün kendi gerçekliðine,yakamoz vurmuþ denizlere her baktýðýnda.Geçmiþinden kaçmak için daldýðýn denizler daha derin aslýnda geçmiþinden.ümitsiz hedeflerim koca bir hayal olarak bakýyor bana.sýkýþýp kalýyorum geçmiþle geleceðimin arasýna.Kalbimin kýrýlma noktasýydý son davranýþý.Oysa Suçu aþka atýp sýyrýlmak ister gibiydi aradan.Aþk bile o ruhtan çýkmak üzereydi artýk.Çok dýþlanmýþtý çünkü.Neden hep ezilen ben oluyorum der gibi sitem ediyordu.Tebessümlerle örtülü her baþlangýcýn acýlarla unutuluþuna þahit oluyordu aþk.Tüm yaþanmýþlýklarýn sonunu en iyi o bilrdi.fedakarlýða vurgu yapýyordu.Kendini suçlu hissediyordu.

Birþey yapamadan olanlarý öylece seyretmekteydi.Ne olur bir daha deneyin lütfen diye haykýrýyordu.Oda tâkadýnýn kalmadýðýný hissettiði anda kenara çekilip kalp ile vicdanýn galibini beklemekteydi.Ey fikrimin ince gülü!Salgýladýðýn güzel kokunun suyu tükenmek üzere.Artýk varlýðýmý yokluðumda bulduðun aný bekleyecek ve seni bensizlikten talep edeceðim.Sevgilim, seni hep seveceðim.

(Yüreðimden kopanlar cümle olarak gözlerinizde yaþa dönüþsün)

Lütfen görüþlerinizi mehmetavci-izedebiyat@hotmail.com adresime e- maille bildiriniz