Dinçer Sümer'in tek kiþilik oyununu ararken eski günler düþtü aklýma. Tek kiþilik bu nefis oyun 50'lerin Ýzmir'inde geçiyor, ilk gençlik hayallerini aþklarýný anlatýyor.



Maviydi bisikletim. Alman malýydý. Hey yavrum hey kuþlar gibi uçardý. Elden düþme deðil acentadan almýþtýk. Didonu elimde, Hisarönü’nden dönerken eve, deliler gibi sevinçliydim.
-Aslan babam dedim, güzel babam saðol!
-Sen asýl kardeþine teþekkür et, diye gülmüþtü babam. o getirdi bunu sana.
Þenay pembe kundaðýnýn içinde, minicik bir bebekti o günlerde. O doðdu diye devlet demiryollarýnýn verdiði yüz elli lira ikramiyeye yirmi lira da babam eklemiþ tam yüz yetmiþ lira saymýþtýk, mavi bisikletime. Ama annemin de hakkýný yememeliyim.
-Ne yapalým be Þükrü bey, alýver bari, çok istiyor baksana demiþti.
-Yahu kadýn evin badanasý, sývasý… Bin tane harç borç.
-Ýdare ederiz be adamcýðým. bak sýnýfýný da geçti takýntýsýz tukuntusuz.
Þeker annem benim, caným annem, yorgun annem.
Çocukluðumun en güzel, en güneþli günlerinden biriydi. Bisikletimi, evimizin önüne duvara dayamýþtým. Arkadaþlarým, bisikletimin iki metre uzaðýna yarým ay gibi dizildiler. Bizim sokakta bisikleti olan tek çocuk bendim. kadir:
-Bir kerecik çalayým mý zilini dedi.
-Çaldýrma lan çaldýrma dedi Çoþkun. herkes bir parmak atacak olursa ohoo.
Ama ben çaldýrdým zilimi isteyene. Kadir’e de, Tarcan’a da, Alekos’a da. sonralarý arsada tur atmalarýna bile izin verdim. Arka seleye bindirip gezdirdim de çoðunu.
Ah, bir de Nurhayat’ý gezdirebilseydim.


Ne benzer benim öyküme. Maviydi benim otomobilim de... Hem de Ýtalyan malý. Hacý Murat 124. Kýz kardeþimin doðumundan on beþ gün sonra almýþtý babam. Bomboþ kumsalýn kýyýsýndaki evimizin civarýnda kullanýrdým. Küçücük boyumla direksiyonun az üstünden kornasýna basa basa top sahasýnda futbol oynayan mahalle arkadaþlarýma hava atardým.


Ortaokulda, lisede bir tek bende vardý otomobil. Bütün arkadaþlarým araba kullanmasýný onda öðrendi. Ben de onlara bir tur atmalarý için verdim. Hakan'a, Mustafa'ya, Tuncay'a... Yokuþlarda frenimiz boþaldý, derenin içinde kaldý Hacý Murat'ýmýz. Gece yarýlarý aküsünü doldurmak için sabaha kadar tur attýðýmýz oldu. Bir traktörün arkasýnda tamirciye götürdüðümüz de...Sýk sýk iterdik çalýþmasý için, kýzlarýn bile narin bileklerini üstünde hissetti ... Zamanla cam kolarý bozuldu, camlar birdenbire kapýnýn içine düþer oldu... Hiç araba yýkamacýyla tanýþmadý. Uzun bir hortumla tozu topraðý alýndý.


Uzun yol yaptýðý da oldu, garajda günlerce yattýðý da. Kitap okumaya, müzik dinlemeye kaçýlacak bir mekandý kimi zaman. Konuþan 'Kara Þimþek'e raðmen benim gibi sus pustu çoðu kez. Sýkýldýðýmýzda ikimiz de alýp baþýmýzý giderdik, Sakarya'nýn Karadeniz'e döküldüðü yere, deniz kýyýsýnda bir soteye.


Ah keþke gezdirseydim diyeceðim biri olmadý ama....