Billahi

Hep dertli gönül seni sordu

Yýllardýr hüzün soludu, yoruldu bizar oldu



Bir çare adýna

Mütemadiyen Hakka yakardý

Hiçbir zaman yýlmadý, umut sofrasýna kandý



Sevmekten

Söz ediyorum anlýk hazdan deðil

Aþkýn pervazlarýna tutunuyorum korku deðil



Ha ne olur

Bir haline eðil, gözlerinde meyil

Kalbin vuzuhundan hakikatin deryasýna seyir



Mevsimler

Gelip geçiyor, laleler renkleniyor

Ruhum hicranýn kadrinde seni hasretle bekliyor



Gelen geliyor

Selam vermeden çekip gidiyor

Bir tutam olsun kulaðýma yýllardýr haber gelmiyor



Nesiller büyüyor

Ekinler hasat ediliyor lakin sen

Mezarýn sessiz sizliðinde, kalbimin köþesinde eriyor



Ömür tükeniyor

Yaþamak umut olmaktan çýkýyor

Aþkýn topraðý sahibini bekliyor, seni özlemle anýyor



Çaresiz kalýyor

Halsizlik çöküyor, çýrpýnýþ bitiyor

Dil kuruyor, kalp tekliyor, diz çekmiyor, el terliyor



Sana gelmeyi

Bir ömrü çileyle örerek nefesleniyor

Halinde rengârenk büyüttüðü çiçeklerle aþk diliyor



Halinde filizlenmeyi

Nefesinde erimeyi, aþkýna eriþmeyi

Zamana hasrederek güfteleþtiriyor, nakþetsin diyor



Hasretin aþkýný

Naaþlarýn serencamýnda demliyor

Ey Hak diyor, yegânesin idrak ediliyor ruhum geliyor







Mustafa CÝLASUN