Dicle gözlerini açtýðýnda akþamýn ayazlýðýný hissetti.Yavaþ hareketlerle yataðýndan kalktý.Kafasý biriken sorular yüzünden çok kötü zongluyordu.

Pencereden dýþarýya baktý,ay’ýn güneþten çaldýðý ýþýðý surlara vuruyordu.Sur’lar yeni bir savaþý kazanmýþcasýna göksünü aya doðrultmuþ onurlu bir duruþ sergiliyor ve gülüyordu yaþama.

Ama Dicle yaþama gülemiyordu Sur’lar kadar umutlu ve dirençli olamýyordu artýk.

Fýrat’ý düþündü onun bir þahin gibi bakan gözleri vardý.Ýnsana bakýnca güven ve cesaret veriyordu.Onun gözlerindeki sýcaklýk aþkýn ve özlemin sýcaklýðýydý.Surlar kadar asi ve onurluydu,yürüyünce yürüðü caddeler ona kuçak açýyordu atede.Uzun boylu,geniþ omuzlu ve olgun duruþu vardý Fýrat’ýn.

Dicle böyle birine aþýk olmuþtu,yüreðini ona vermiþti ve ondan baþkasý o yüreði okþayamazdý.Ama bu durum Fýrat’ýn kulaðýna gitse çok üzülecek kahrolacaktý.Dicle bunlarý düþünürken penceresinde bir ses iþitti tak diye.Biri cama taþ atýyordu biran korktu sonra kendini toparlayýp aþaðýya baktý.

Gözlerine inanamadý bu Fýrat’ý.Ýlk defa bunu yapýyordu kendisi.Pencereyi açtý.

--Ne var neoldu neden burdasýn ya bi gören olursa neyaparýz.

Fýrat aðlamaklý bir sesle.

--Duyduklarým doðru lütfen söyle Diclem duyduklarýmýn yalan olduðunu söyle.

Dicle’nin korktuðu baþýna gelmiþti önemli birþey olmasaydý Fýrat burda olmazdý.Ne diyeceðini þaþýrdý ama gözlerinde akan yaþa hakim olmadý yine ihanet etmiþti gözleri ona.Yüzündeki acý ifade Fýrat’a herþey anlatýyordu.Dicle’nin gözyaþlarý Fýrat’ýn bastýðý topraða düþüyordu.Dicle suskun kaldý birþey diyemedi ama Fýrat herþeyi anlamýþtý ve yüreðine bin býçak darbesi deðmiþ gibi bir acý hissetti.

Sonra Dicle’ye uzun uzun baktý bu bakýþ Dicle’yi ürküttü sanki kötü birþey olacakmýþ gibi hissetti.

Fýrat hiçbirþey demeden sevgiliye son bakýþýný yaptýktan sonra hýzla oradan ayrýldý.

Dicle bu bakýþý ve gidiþi hiç anlamamýþtý peþinden gitmek isterdi ona sarýlmak ve onunla özgür yarýnlara merhaba demek isterdi ama bu imkansýzdý.Sadece giden sevgiliye ardýndan bakabildi.

Dicle kimseyle görüþmek istemiyordu günü hep düþünerek ve aðlayarak geçiyordu.

Dicle düþünce deryasýnda boðulurken,annesinin sesi ile irkildi.

--Dicle kýzým neyapýyorsun?

Annesi oda kapýsýnýn yanýndaydý ve kapýyý açarak içeri girdi.Dicle gözyaþlarýný sildi ve ayaða kalktý.

--Neyapýyorsun kýzým?tüm gün odadaydýn hiç çýkmadýn iyimisin?

--Evet iyiyim anne.

Annesi geveleyerek küçük ve anlaþýlmaz cümlerle.

--Þey kýzým hýmm amcanlar gelmiþ aþaðý in.

Dicle artýk yolun sonuna gelindiðini hissetmiþti gelenler onu isteyen amcasýydý gözlerinde tükenmek bilmeyen gözyaþlarý tekrar akmaya baþlamýþtý

--Ama anne neden anlamak istemiyorsunuz ben istemiyorum ben baþkasýný seviyorum.

--Kýzým biliyorum ama yapacak birþeyim yok elimden birþey gelmez kadere boyun eðmek lazým.

--Bu kader deðil anne benim kaderim babamýn ellerinde deðil,babam Allah deðil kaderim onun elinde olsun,ben istemiyorum.Aþaðý inip açýkça belirteceðim istemiyorum diyeceðim zorla güzellik olmaz.

Annesi onun bu haline korkmuþtu ürkek bir sesle

--Sakýn ha kýzým durumlar bildiðin gibi deðil seni mahfederler.

--Anne ben istemediðim biri ile evlenirsem zaten mahfolurum sende bunu anlamýyorsun.

Dicle annesini dinlemeyerek kararlý ve bir okadarda umutlu adýmlarla korku duvarýný yýkmaya gitmiþti.Aþaðýya indiðinde odanýn kapýsýný açtý içerde babasý,amcasý,amcasýnýn eþi vardý.

Herkes Dicle’ye bakýyordu þaþkýnlýk dolu gözlerle.

Dicle derin bir nefes alarak

--Amca,baba sizler benim büyüðümsünüz,gün görmüþ kiþilersiniz size karþý gelmek haddime deðil ama ben evlenmek istemiyorum.

Dicle’nin korkusuzda kara zihniyete dur deyiþi kýsa ama özdü.

Hepsinin gözünde þaþkýnlýk bi okadarda öfke vardý Diclenin babasý gözleri kýpkýrmýzý olmuþ ayaða kalkarak

--Sen ne diyorsun,bu ne terbiyesizlik,sen kim oluyorsunda bizim karþýmýza gelmiþ istemiyorum diyorsun canýnamý susadýn sen.Annesi Dicle’nin arkasýndaydý ve Dicleyi onlardan korumak için tutup odadan dýþarý çýkardý.

Babasý kükrüyordu atede,baðýra baðýra konuþuyordu her kelimesi öfke ve ölüm doluydu.

--Çýk gir odana.Sana artýk dýþarý çýkmak yasak seni amcanýn oðluna verdim hemende düðün olacak artýk aðzýnda tek kelime çýkarsa dilini keserim.

Dicle annesi ile birlikte odasýna çýkarken babasýnýn o korkunç sözleri halen aklýndaydý.Aslýnda öfkelenen babasý deðildi kendisiydi.Öfkesi okadar büyüktüki tüm dünya kötülüklerine baþkaldýracak kadardý bu öfke.

Günler birbirini kovalarken Dicle’nin düðün hazýrlýklarý bitmiþ,istemediði bir yaþama itiliyordu.Dicle bugün olacak olan düðününe kara bir gün gibi bakýyordu.Halbuki her genç kýzýn hayal ettiði bir yaþamdýr evlilik ve evliliðin unutulmaz geleneði olan gelinliði giymek.Ama o hiç sevinemiyordu ve sürekli aðlýyordu.

Düðün saati gelip çatmýþtý Annesi Dicle’ye zorda olsa gelinliði giydirmiþti.Dicle’nin yüreðinde bir burukluk vardý sanki kötü birþey olacakmýþ gibi hislere kapýlmýþtý.

Dicle’nin gözleri karardý,baþý döndü ayakta durduðu sýrada yere çöktü yüreðine sanki binlerce kez hançer saplamýþ gibi yandý.Gözlerinde yaþ akmaya baþladý baþýný çevirip çaresiz bir biçimde annesine baktý sessizleþen sesi ve gürleyen yüreði ile

--Anne Fýrat anne Fýrat

Annesi kýzýna neolduðunu anlamadan telaþlý bir halle

--Ne oldu kýzým ne Fýrat’ý ne oldu Fýrat’a

Dicle daðlanan yüreði ve aðlayan gözleriyle annesine bakýyordu ve telaþlý bir sesle

--Anne Fýrat’a birþey oldu biliyorum birþey oldu,aha bu yüreðim bana söyledi kalbim acýyor anne kalbim Fýrat’a birþey oldu.

Annesi þaþkýnlýklar içersinde kýzýna bakarken dýþarda titrek seslerle anlaþýlmayan aðýtlar yükseliyordu.Fýrat Fýrat diye yankýlanan aðýtlar Dicle’nin yüreðini ve bedenini paramparça etmiþti.Dicle hissetmiþti ve hissettiði duygu gerçekti.

Fýrat Dicle’nin evleneceðini duyduðunda güçsüzlüðüne yedik düþmüþ ve kendini Sur’larýn üzerinde sozluða atmýþtý.

Dicle aðýtlarý duyar duymaz annesinden kurtulup kendini dýþarý attý.Dýþarýsý ölüm ve ayrýlýk haykýrýyordu her yakýlan aðýt yürekleri daðlayýp gözlerde yaþ olup akýyordu.Aðýt sesleri uzaklaþýyordu ve Dicle’ye her bakan gözler öfke doluydu.

Aðýtlar uzaklaþýrken Dicle’de koþar adýmlarla aðýtlarýn geldiði yöne doðru gittmeye baþladý.Koþarken geçtiði yerlere öfkesini seriyordu ve ayaklarý onu kaldýramýyordu sürekli düþüyor kendini tekrar toparlýyor ve yine koþuyordu hiç býkmadan.

Aðýtlar yükselen duran kalabalýða yaklaþýrken acý hissediyordu ve bu acý onu öldürüyordu adeta.Meraklý bakýþlar Dicle’ye odaklanmýþtý ve ona yolu açarken tiksindirici bir bakýþla ve öfke ile bakýyorlardý.

Açýlan yolda biri sansuzluða yatýyordu yattý yer ýslaktý ve kan vardý yerde.Dicle yavaþca yaklaþtý yerde hareketsiz yatana iyice baktý bu Fýrat’tý.Gözleri sessizce aðladý ve yüreði sessiz bir çýðlýk attý.Fýrat’ýn cansýz yatan ellerini ellerine aldý ve kupkuru olan dudaðýna götürüp öptü ve aniden kalkýp yürüdü.

Dicle artýk hiçbirþey düþünemiyordu.Onu çaðýran sesler kulaðýna gelmiyor ama nereye gideceðini iyi biliyordu.Göz açýp kapanýncaya kadar gitmek istediði yere gitmiþ.Evet Dicle sevda kokusu hissettiði,özlem duyduðu ve kendine benzettiði Sur’larýn üzerindeydi artýk.

Baþýný havaya kaldýrdý gökyüzü bulutluydu yine kara bulutlar gökyüzünü esir almýþtý.Sonra baþýný aþaðýda bekleyen kalabalýða indirdi tüm tanýdýklarý ordaydý annesi,babasý ve abileri.

Herkes bir aðýzdan baðýrýyordu Dicle neyapýyorsun in aþaðý Dicle.

Ama o bu sesleri duymuyordu gözleri yerde yatan sevdasýndaydý ve kulaðý sadece rüzgarýn uðultulu sesini iþitebiliyordu.Bir adým daha yaklaþtý ve acýlarýnýn son bulacaðý sonsuzluða eriþmek ve Fýrat’a kavuþmak için kollarýný kaldýrdý gözlerinde þuan sadece sevinç gözyaþýsý vardý ve kendini boþluða býraktý.Ama ölüm onu bulmamýþtý o ölüme gitmiþti ölüme kuçak açmýþtý ihanete,karanlýða ve umutsuzluða baþkaldýrýþtý bu.

Bitti

Son Söz: Bu hikaye binyýllardýr kadýnýn üzerinde etki olan kadýný köle gibi sadece cinsel bir obje olarak gören tüm kara zihniyete karþý bir ses ve bir çýðlýk olarak kendini feda eden kadýnlara adanmýþtýr.

Serdar ÖZDEMÝR
27 Nisan 2011
Saat:15:36