ÖLÜMÜ SEVDÝM

Ne zaman haykýrsam haklýlýðýmý
Ýsyana düþse yüreðim
Soðuk taþ duvarlar kuþatýr yaþamý

Nefesim donuyor dudaklarýmda
Çarmýha geriliyor günahsýz gecelerim.

Gün doðmuyor karanlýðýna hücrenin
Dayanýlmazlýðýný yaþýyorum hayatýn

Unuttuk sevmeyi
Doðayý insaný kuþu kelebeði

Kemirgen duygularýn
Çaprazýn fiþekliðinde bedenim
Bir baþýna ve yalnýz
Çaldým acýlarýmý taþ duvarlara acýlarýmý

Duvarlar duymaz, duvarlar görmez
Demir parmaklýklara takýlmýþ umut.

Ve bir baþýma duvarlaþtým kas katý
Soðuk ayaz gecelerde.

Topraðýn sýcaklýðýný düþündüm
Yavuklunun sevdalýsýný sardýðý gibi
Sarar ýsýtýr beni diye.

Çið yaðmýþ gibi dudaklarýmýn ýslaklýðýnda
samyeli olur rüzgarýn soluðu.
okþar iken bedenimi.
Topraðýn sýcaklýðýný düþler iken
sevdim ölümü.
Çýlgýnca bir yaþam sevdasýyla
Çýrpýnýrken yüreðim
Bir tek ölümü sevdim temmuz sýcaðýnda

Oysa
O kadar sevdalýyým, ki, yaþama
Ölümler beni hep sarsarda
Bu kadar þaþýrtmazdý.

Simdi ölümün çirkin yüzünün
yeniliþini örüyorum.
Cellatlarýn acizliðini.

Görüyorum sevdamýzýn direnci
Öldürüyor ölümü.
Yýkýlýyor taþ duvarlar ýþýk sýzýyor içeriye.

Birden ansýzýn
Yenik düþüyor karanlýklar aydýnlýða
Yenik düþüyor ölüm oruçlara
1996. ölümü sevdim
Ezilen ve sömürülen insanlar adýna…

Yüreðimizdeki isyan ve sevdalarýmýz. Ekim 1999