Hacýbayram

Þairi söylemiþ:
“Bir rüyadan artakalmanýn hüznü içinde,
gülüyor bana derinden”
Evet, zaman okunuyor Hacýbayram’da
Her gün, her saat, her yerinden.

Yankýlanýr mahallemde dört bir taraf
Yaklaþýrken dönencesi þafaðýn
Aralar kapýlarý bir seher yeli
Cadde, sokak, köþe, meydan…
Ve dalarak duasýna gözlerden uzak
Tutuþturur gölgeleri,
Altýndað’dan düþen her mýzrak.

Ressamýnýn doðasý mý?
Tuvalinde ayný ilham
Her yer ten rengi saydam;
Salývermiþ kuþlarýný koroya
Gerisini içinden, içinden,
Okuyor Hacýbayram.

Öðle üstü bir duraktýr
Uzaklara dalar gider gözlerim
Topraðýnda mevsimi,
Tarlasýnda son nadas:
“Ýþte geldim mevsim gibi kapýna,
gözlerimde bulut, saçlarýmda çiy”
Rüyasýna sýðýrmýþ nas
Bir yanýmda hüzün dolu bekleyiþ,
Bir yaným gün sevinci;
Saf tutmuþ farz-ý ayan kýyamda
Gidenler var gün yarýsý,
Yolcu uðurlanýyor Hacýbayram’da.

Sihrini taþýyor geçmiþ zamanýn
Bu tepede açan Numan-ý berri*
Solmadan mekanýnda Hacý Bayram-ý Veli
Dolunay’da sabah akþam Ankara’nýn Kalesi,
Gün düþümü þafaðýnda Altýndað
Ogüst Tapýnaðý, Jülyen Sütunu, Roma Hamamý,
Katar katar geçip gitmiþ,
Son burcunda Ortaçað.
Gömülmüþ zamana sur sur, baþý sonu belirsiz
Tarih yapmýþ Hacýbayram’ý,
Çepeçevre okunan sessiz.

Seferde mi konup göçen, çalýp susan erenler?
Sabrý dokuyan ‘Kazzaz’,
Sayfa göynüten ‘Hattat’,
Hamdi Baba, Mehmet Tayyib
Esnaf, eþraf, ata, ahfat;
Kýble rüzgar, bir rayiha
Bir mektup götürdü gönülden, gönüle
En son elçisi Fuat.                                             
Sýðmýþ dara yer ve zaman
Çekiyor kendini bir muhibbi sevdasý
Yayýmýzda akýp giden bir incesaz,
Naat’ýnda bir ‘Çelebi’ sedasý;
Kaç gönül dinlemiþtir bu ilahý nevayý,
Kaç bayramdý baba oðul kýlýnan namaz?

O gönüller ki secde ederler,
Her nefeste yeniden baþlýyor zaman
Çaðlarý getirirdi dalga dalga esen rüzgâr,
Billur bir kaseden dökülürken ‘Hafýz Burhan’,
“Berk urup çýktý evümden nâgehân”

*Gelincik çiçeði
Alýnan dizeler:
A. Hamdi Tanpýnar, A. Muhip Dýranas ve
Süleyman Çelebi’ye aittir.