"Sizler cumhuriyeti yaþatacak, karanlýklarý aydýnlatacak, gerektiðinde cumhuriyet için kanýnýzý, canýnýzý feda edecek beyaz zambaklarýmsýnýz. ”
M. Kemal Atatürk
Cumhuriyete giden yol virajlarla doluydu. Büyük bedeller ödenmiþti. Osmanlý Devleti ihtiþamlý bir imparatorluðu kaybediyordu. Adý “hasta adam” olmuþtu. Ve düþmanlarý hasta adamýn son nefesini vermesini büyük bir heyecanla bekliyordu. Bir ülkenin, bir milletin baðýmsýzlýðýna karþýlýk onlarýn sömürge imparatorluðu güçlenecekti. Acýmasýz bir yarýþ vardý. Daha çok kazanç elde etmek uðrun, güçlü devletlerin zayýf devletleri tarihten silmesiyle bitecekti yarýþ ve kaybeden insanlýk olacaktý. Ýþte böyle bir mücadelenin içinden geçiyordu özgürlüðe giden yol. Ve bu yolda çok bedel ödeniyordu. Öksüz çocuklar aðlýyordu her gece, dul kadýnlar çaresizdi ve çocuklarýný savaþlarda yitiren ana-babalarýn gözü yaþlýydý. Aðýr yaralýydýk. Sürekli kan kaybediyorduk. Biri buna “dur “ demeliydi.

Ve M. Kemal Atatürk önderliðinde baþlatýlan kurtuluþ mücadeleleriyle, bu mücadelelerden alýnan sonuçlarla yaralar sarýlmaya baþladý. Evet…Hasta adam öldü. Ama yerine genç kýzlardan ve genç erkeklerden oluþan, kocaman, genç bir ülke býrakmanýn huzuruyla…Þimdi yeni kurulan bu genç ülkeye ona en çok yakýþan yönetim þekli bulunmalýydý. Çekilen acýlar, ödenen bedeller anlam kazanmalýydý. Bu ülkeye, bu ülkenin insanýna en büyük armaðan bu olmalýydý. Bu armaðansa ancak “cumhuriyet” olabilirdi!

Bu ülkenin insaný kendi kaderini belirleyecekti artýk. Ülkesini yönetecekti veya yönetime gelecek olaný kendisi belirleyecekti. Bu ancak “cumhuriyet” olabilirdi.

Ve 29 Ekim 1923’te cumhuriyete kavuþtuk kimsesizlere kimse olacak olan, herkesi kucaklayýp, millet iradesini her þeyden üstün tutacak olan bu yönetim þekli Ata’nýn Türk ulusuna en büyük armaðanýydý. Kadýn ya da erkek, Türk veya baþka bir ýrktan, Ýslama veya baþka bir dine mensup herkese sadece insan olduðu ve bu ülkenin vatandaþý olduðu için yönetime katýlma hakkýný sunan ve insana en çok yakýþan rejim cumhuriyetti.

Bizim üstümüze düþense bunlarýn bilincinde olmak , atalarýmýzýn emanetine sahip çýkmak Ulu Önder’in dediði gibi “hep beraber daha ileriye gideceðiz” demek , asýl savaþýn þimdi baþladýðýný unutmamak ve muhtaç olduðumuz kudreti damarlarýmýzdaki asil kanda aramak olmalýdýr.

Biz; Bu ülkenin;geleceði, aydýnlýk yarýnlarý kadar beyaz zambaklarýyýz. Vatanýn dört bir yanýnda açacaðýz. Beyaz sayfalara destanlar yazacaðýz. Allah bu vatanýn çocuklarýna esareti deðil özgürlüðü nasip etti. Ve biz cumhuriyeti kurduk…Acýlarý , mücadelelerle…
Cumhuriyeti koruyacaðýz…Onurla, þerefle…

Sonsuza dek. . !

“Liseler Arasý Kompozisyon Yarýþmasýnda 1. olduðum Ama Ödül Törenine Baþörtüsüyle Katýlamadýðým Yýllarýn Hatýrasýna Ve Gerçekten Cumhuriyet-Özgürlük anlayýþý Taþýyan Herkese en Ýçten Dileklerimle Ýthafýmdýr…”

Hacer Aktaþ