Ýki saatlik kýt kanaat, yarým yamalak bir uyku,
Ýs, pus içinde bulanýk,
Ceketimin düðmesi düþmüþ yere aðlýyorum.
Kanýyor düþüm…
Saatin soluðu deðmeden,
Annem dokunuyor omzuma.
Adýný hatýrlamadýðým bir tat aðzýmda,
Ayaküstü bir kahvaltýdan kalma…
12 dakika bekliyorum ego nun Yarým otobüsünü,
Vakti geçmiþ Ýhtiyarlar korosunu…
Ýniyorum otobüsten,
Sokak bahar kokuyor,
Kaysýlar gelin baþlarýný rüzgara salmýþ,
Avcuma eksilmiþ bir çiçek düþüyor.
Metronun geliþini duyuyorum,
Hýzlanýyor adýmlarým,
Merdivenleri çýkýyorum sýk soluk.
Karþýmda 3 kadýn, ikisi oturuyor.
Biri punkçý,
Diðeri boynunu sola eðmiþ taze bir emekçi.
Telaþlý, meraklý garipçe bir kadýn ayakta dikiliyor.
Baðcýklarý kesilmiþ pembe ayakkabýlarý,
Bacaðýnda geniþce hip-hop kot pantolonu,
Ve dip boyasý gelmiþ ucuz sarý saçlarý…
Her durakta panikle soruyor:
Kýzýlay mýdýr geldiðimiz?
Dili en az kendi kadar garip.
Yüzü karanlýk, yara izleri var.
Yaþý belki kardeþim kadar…
Sað ayaðý periyodik vuruyor süpürgeliðe,
Ýnsanlarý süzüyor önce,
Sonra baþýný eðiyor.
Ýçim acýyor.
Elimde adaletsizliðin býçak izi,
Yüksele yürüyorum.
Hýzla yürüyüp koþarmýþ gibi yaparken,
Yöntemin yanýndan gelen ezgi,
Susturuyor hýzýmý,
Elimi cebime koyuyorum
Kaným aðýrlaþýyor
Müzik damarlarýmda…
Derken bir elinde yüzlerce anahtarlýk olan bey,
Bir saniye bi bakar mýsýnýz? Diyor.
Bakýyorum, acelem var diyorum.
Peþimden geliyor,
Neyse iyi bak kendine, görüþürüz diyor.
Gülümsüyorum…
Ziraat köprüsünden geçiyorum.
Oyuncakçý ve
Ring üzerinde kýrmýzý bisiklet hýrsýzý…
O ses kulaklarýmda raks ediyor bütün gün,
Sokak tezgâhýnda öðlen simidi açlýðýmý azdýrýyor,
Güvenparkýn çiçekçileri sarhoþ ediyor.
Bahar çekiþtiriyor bacaklarýmda,
Kýrmýzý zincir kral ufuklarýmda,
Bacanaðým olsana Tuðba.