Umut etmek yaþamanýn gereði
bunu anladým bugün de.
dün ne çok þeye sahip olduðumu görmüþtüm
ondan önceki gün ne kadar mutlu olduðumu

yaðmur yaðarken bir nisan gecesinde
‘Nisan’ diye bir þarký dinlemek gerçekten çok güzel
bugün de bunu fark ettim
her ay için ayrý bir þarký yapýlmasý gerekiyor
gece ve gündüz için ayrý,
eþref saatleri için apayrý...!

bugün hangi çeþitte olursa olsun
yüzsüz, bulanýk, kaçýk
ve hatta karþýlýksýz;
aþkýn hanemde konaklamasýnýn ne þerefli olduðunu gördüm...
en güzel mezeleri sunuyorum þimdi önüne
içki yok, aþk bu, belli mi olur?
daðýtýverir ortalýðý yine...

bugün hayatý, yaþamayý aslýnda ne çok sevdiðimi anladým
þimþeklerin ýþýðýný, gök gürültüsünü ne çok sevdiðimi anladým..
müzikle mutlu olduðumu,þiirle bihoþ olduðumu
hele bi de yanýnda çay oldu mu
ne çok beðendiðimi cevizli kurabiyeyi...

bugün sýrf burada olduðum için bile,
sýrf yere basabildiðim,
sýrf kalem tutabildiðim için bile
ne çok sevinç dolu olmam gerektiðini anladým

Bugün de bunlarý anladým...
yaþamýn en ortalýk ama en tenha yerindeki
gerçekleri yakaladým

bugün kendi mutluluðumun
-sandýðýmýn aksine-
sadece kendi ellerimde barýndýðýný gördüm

bugün kendi kendime mutlu oldum
bir kedi gibi
belki de aldatarak kendimi

yarýn?
yarýna allah kerim...!

belki karanlýkta kalýrým yine...