Sahil kasabasýnda sabahlamýþým yine.
Þiddetle kalktýðým gecenin üstüne kumlanmýþ üstümü
sirkelerken geldin yine aklýma sessizce.
bir yandan kumlarý atarken bir yandan da aðlýyordum aslýnda istemeden gidiþlere.

dalarken bir an sahipsiz geçmiþlere
yalnýzlýðýmý hissetiðim bir anda cýzlýyordu içim acýlarda.
Kumlar birikmiþti avuçlarýmda.gözlerimi ovuþtururken karýþmýþtý yaþlarýma..
yakmýþtý bir an gözlerimi ...
Yanan gözlerle doðan güneþin ýþýnlarýný izliyordum öylece.

susuyor..
bakýyordum ovuþturduðu gözlerimle öylece.
bir an dizlerime çöktüðümü anladým nedense..
sahil kasabasý uyanmamýþtý daha...

arabamýn çalýþtýðýný ve nerede uyandýðýmý bile bilmeden kalmýþtým sadece sessizce ýþýldayan güneþe yanan gözlerle.

Bir an kalkmak istediðimde.
acý hissetmiþtim tekrar içimde...
kaldým öylece ...
sensiz doðan bir güne lanetlenmiþ bir ruh gibi sadece..

Duyduðum dalga sesleri uzaklaþmýþtý sanki kulaklarýmdan .
dalgalar sesini merakli konuþmalara býrakmýþ..
ama ben umursamadan dalgalarý duymaya can atmaktaydým...

bir an bir sesle uyandým..

ne olduuuuuuuuu...............

tanýdýktý sanki bu ses.
bir dostum mu beni teselli ediyordu acaba diye düþünürken..
bir ses daha iþittim uzaklardan..

ambulans çaðýrýn..
boðulmuþ sanýrým...



Cýz eden ve titreyen cansýz vücudumu izliyordum aslýnda þuan.
biliyormusun sevgili..
arabam uçmuþ denize.
saatler sonra çýkartmýþlar
ve beni izliyor tüm kasaba..

ben mi ..

Kalbinde deðilmiyim ki hala :(
Ýnan senden gittiðim an yokolmuþum zaten herþeyden....

Bedenim olmasa ne olur ki...

Melih COÞKUN