Okuduðum kitabý bir daha okumama gibi bir alýþkanlýðým vardýr. Bunu tekrar tekrar okuyacaðým herhalde. ‘’Zulümname*’’den söz ediyorum. Yapýtý elime aldýðýmda niyetim hiç ara vermeden baþtan sona okumaktý ve ertesi gün güvercini uçurmaktý. Okudukça bu zevki tek gecede bitirmemeye karar verdim. Birazýný ertesini güne býraktým. Böyle uzata uzata 4 günde okudum.
Norveçli yazar Pal Peterson’un ‘’At Çalmaya Gidiyoruz’’ ismiyle Türkçeye çevrilmiþ romanýnda kahramanýn babasý ona ‘’Canýnýn ne zaman acýyacaðýna sen karar verirsin’’ der. Ýþte Mustafa Balbay da tüm yapýlanlara raðmen canýný henüz acýtmamaya karar verip, muhteþem Zulümnamesini elleriyle yazmýþ.
‘’ Böylesi davalarý tarihten bilirim.
Vataný sevmenin bedeli neyse
Öderim.
Esirevlerinde eser,
Sürgün hapishanelerinde
Sürgün veririm.
Ben Namýk Kemal’lerden
Tevfik Fikret’lerden
Abdi Ýpekçi’lerden
Uður Mumcu’lardan
Ýlhan Selçuk’lardan gelirim.
Yalnýz
Aile büyüklerimi
Ve aydýnlýk insanlarý
Selamlarken eðilirim.’’
Balbay’ýn eseri böylesi bir onurlu duruþla baþlýyor ve sonuna kadar da hiçbir haksýzlýða eðilmeden sürüyor. Okudukça her satýrýn altýný çizesi geliyor insanýn. Mustafa Balbay’a Cahit Külebi’nin cenazesinde ‘’Edebiyatla uðraþsan daha üretken olursun, günlük geliþmelerin arasýnda boðuluyorsun.’’ diyen Mesut Yýlmaz’a hak vermemek elde deðil. Mustafa Balbay gazeteci, umarým yakýnda milletvekili de olacak, bu yapýtýyla edebiyatçý kimliði olduðunu da dosta düþmana göstermiþ.
‘’Tersdeyiþler’’ ve ‘’Hukuk Terimleri Sözlüðü’’ bölümlerinde haksýzlýða haklý isyanýn en pratik anlatýmý ortaya konmuþ.
Yapýtýn ‘’Hücre Üzerine Tezler’’ bölümünde yapýlan psikolojik iþkenceye direniþin, dimdik ayakta duruþun hangi saðlam temellere dayandýðý belli ediyor kendini.
‘’ Ne Zaman Kaybeder Ýnsan?
Özgürlüðümüz elimizden alýnýnca
Kaybetmiþ mi oluruz?
Ne zaman kaybeder insan?
Umudu tükenince mi?
Heyecan bitince mi?
Benden geçti artýk dediði gün mü?
Ne zaman?
Hayalleri yýkýlýnca mý?
Bütün gücü elinden alýnýnca mý?
Kadere boyun eðince mi?
Tüm emeklerin boþa gittiðini hissedince mi?
Dört duvar arasýna konunca mý?
Hiçbiri.
Ýnsan sadece kendisine
<>
Dediði an kaybeder.’’
Bu bölüm ayný zamanda aðlamamak için direnmemiz gereken bölüm. Ben hem aðlamamak için direndim, hem de uðranýlan haksýzlýklarda benim de en az yetmiþ milyonda bir payým olduðunu düþünerek utancýmdan yerin dibine girdim.
Genç Kuþaklara Hapisten Gazel þiiri, sadece gençlere deðil, her yaþtan herkese, bir sürü kiþisel geliþim kitabýnýn sayfalarca dil dökerek anlatamadýðýný, birkaç sayfada anlatan muhteþem bir yapýt. Özellikle gençler bu þiiri özümsemeli.
‘’ Gökçekimi’’ bölümünde Balbay’ýn özlemleri dikkat çekiyor, ama hiçbir dizede umudunu yitirmediðini de görünce sevinerek okuyor insan.
‘’Bir yýldýz doðduðunda
Bilin ki,
Baþka yýldýzlar da doðacaktýr.
Karanlýðý boðacaktýr.
Bütün karanlýklarýn sonunda
Bir ýþýk olduðunu anlatacaktýr.’’
Öyledir iþte Anadolu’nun topraðýyla yoðrulanlar, onun suyunu içip, güneþinde yananlar umutlarýný ve onurlarýný asla yitirmezler. Tüm kitabý hüzünlü bir zevkle okudum. Ancak ‘’Atatürkçüyüm Diyeni Hatýrlar mýsýnýz? ‘’ þiirindeki anlatýlan olay kanýmý dondurdu. Zulümhane’de bahsi geçen Balbay’a ben Atatürkçüyüm diyen gardiyanýn kim olduðunun öðrenilmesi amacýyla soruþturma açýlmasý, bizi bekleyen günlerin haberci gibi sanki. Þehitlerimizin kutsal kanýyla elde edilmiþ vatanýmda Atatürkçü olmak ne zamandan beri suç oluyor, soruþturmalara konu oluyor?
‘’Karanlýðýn hiçbir derinliði yoktur.
Karanlýk, ýþýðýn olmamasý halidir.
Kimliði de yoktur karanlýðýn.
O yüzden
Karanlýkla mücadele diye bir þey olmaz
Iþýðý arttýrma mücadelesi olur.
Iþýk parladý mý
Karanlýk zaten kaybolur.’’
Bu eserinle ýþýðýmýzý arttýrdýðýn için binlerce teþekkürler Mustafa Balbay. ‘’Yýrtar Gökyüzünü Bir Avuç Aydýnlýk’’ adlý þiirinin son dizeleriyle bitirelim yazýmýzý.
‘’Karanlýklarý yine yýrtacaðýz
Tel örgüler sarsa da dört yaný’’

*Düþünüyorum O Halde Sanýðým Zulümname- Mustafa Balbay
Cumhuriyet kitaplarý 1. Baský