Barýþý bulacaðýz. Melekleri duyacaðýz, göðün elmaslarla parladýðýný göreceðiz. -Çehov |
|
||||||||||
|
Zaman, eski zaman her zaman ki gibi, belki biraz daha karanlýk, belki de kapkaranlýk. Bir mum ýþýðýnda yol alsaydýk keþke, fosforlu ateþ böceklerini ellerimizden býrakýp. Kar yaðmýþ geceye inat iz býrakmadan yürüyebilseydik ayak basýlmamýþ sokaklardan caddelere, caddelerden zirvesine bayrak dikilmemiþ yüce bir dað bulsaydýk kendi bayraðýmýzý dikebileceðimiz ve bayrak zirveye. Gecenin karanlýðýna aldýrmadan diz boyu kar yýðýntýlarý arasýnda elimizde yazdan kalan ateþ böceklerinin ýþýnda yürümek vardý ya hani sevgili, hani ilkbaharýn geliþini beklemektense onu aramak vardý ya en sert kýþlarýn en ayaz gecelerinde. Gece soðuk diye kürkümüzün içindeki beden üþür mü kalp atýþlarýnýn en çarpýþlý anlarýnda. Gülümsemelerinin içimde yaktýðý ateþ söner mi en þiddetli fýrtýnalarda, yanarda biter mi bu beden sen varken düþsellikten bir adým öteye geçip gerçekliðini keþfettikçe, parladýkça parlamaz mý gözler, gözlerden görünenler, gözlerimde ki fosfor sen oldukça. Nefesler kesilir mi hiç kalp attýkça, kalp dursa da sen durumusun akmaktan vazgeçip yürekten yüreðe. Hangi gece, hangi kýþ, hangi soðuk, hangi yaðmur, fýrtýna, ayaz korkutur aþk sensiz dendiði anda. Hangi hayal gerçeðe yakýndýr hayat deðim. Bir imkânsýz hayalimiydi peþine takýlýp yol aldýðýmýz, yoksa bir gerçekmiydi hayal diye peþinden gitmekten korktuðumuz. Az önce sevdiðim bütün sorularýmýn sonuna nokta koyup, ben sana hayat dedim sevgili. Hayat = sen, ve sen en çok yaþamak için gerek duyulansýn, bazen bir nefessin, bazen bir tatlý tebessüm, bazen güzel kokularý olan enfes bir yemek, bazen gülmeksin, bazen büyümek, en susuz kalýnan anda bir vaha… En çokta koca bir gül bahçesindeki bir garip çiçeðe bülbülün þarký söylemesi gibisin diyecektim ama içimden, benden çiçek olmaz olsa olsa deve dikeni olur diye geçiverdi. Ýþte ben bir garip çiçek dikenleri olan ve sen korkmadan yaklaþtýkça dikenleri dökülen, boyunun uzunluðundan söylenen kelimeden vazgeçiveren. Bir çiçek bile deðilken kendini çiçek ilan eden. Ben sana hayat dedim sevgili, en kurak çöllerde yaþam sürerken, kurumaya yüz tutmuþken, yeþilimi kaybetmiþken, güneþin altýnda yanýp kavrulurken, kâbuslardan rüyalara sýra gelmezken… Ben Sana Hayat Dedim Sevgili gerisi boþ, gerisi gereksiz, gerisi laftan ibaret…
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Sinan Yýldýrým, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |