BUÐDAY TARLASI
Biliyorum,belki sen de istemeden gelmeyi,
Savurup ektiler topraða kaç bin taneyi

Zamaný geldiðinde dönmen için buðdaya.
Bilmediðin bir yerde gömmüþtüler topraða

Habil’i baðrýna basan örtünün altýnda
Varlýðýn macerasý baþladý hayatýnda…

Binlerce taneden biriydi sevimli baþýn,
Yeþerdin;kendin yeþildin,ýrkýnsa sarýþýn.

Bin zahmetle geçip gitti ,çocukluk yýllarýn,
Zaman bilinmezdi;ne bugün vardý,ne yarýn…

Bir asýrlýk zaman sýðdýrýlmýþken bir güne,
Bir gün bitmeden,öbür günü katardýn önüne.

Ninnilerle uyuttu seni tabiat ninen,
Göz yaþlarýn inciydi dünyalarý süsleyen.

Bütün masumlar hep böyle sevimlidir iþte,
Belki de iþin sýrrý ilk dünyaya geliþte…

Derken baþladý, esmeye baþta kavak yelleri,
Narin tenine deðdi bir güzelin elleri.

Kayboldu masumiyet sonra da birdenbire,
Çocukluða son;geçtin bir baþka devire…

Aklýný aldý baþtan, gelinciðin bakýþý,
O zümrüt rengin soldu,unuttun yazý, kýþý…

Hüzünlü aþkýn sonu ;ya baþkasý,ya gurbet,
Her bir fani gibi hayallerin vardý elbet…

Güneþe hayran oldun,Ay’a selam gönderdin,
Topraða minnet duydun,sulara gönül verdin!


Çölde kum gibi olsan da ekinin içinde,
Gönlün geniþ;bazen Hint’teydin,bazen Çin’de…


Sen baþka hayatlar nasýldýr, hiç bilmedin ki!
Bir bülbülle gül misali hiç sevilmedin ki!

Sümbüller okþamadý,nergisler kýskanmadý,
Çiçeklerin sevdadan leylak gibi yanmadý.

Býraktý seni sonra akýp giden seneler…
Gençlik baharda kaldý,hayali ömre deðer.

Her belirli hayatýn sonu bir gün gelecek,
Ömrü hep bahar sanan bunu nerden bilecek!

Üzülme,düþün biraz,avunmana sebep çok,
Bu dünyada sadece boþa yaþamaktan kork.

Baharý da bizimdir,yazý da bu dünyanýn,
Uyanmak var nasýlsa sonunda bu rüyanýn.

Bil ki senden önce de yaþadýlar toprakta,
Ýþte varlýðýn sýrrý;bundan ibret almakta.

Vakit tamamsa,bin kez sallasan da baþýný,
Ýstese de göremez kimseler göz yaþýný…

Senden geriye kalan bir avuç unla saman,
Hatýraný silecek seni yeþerten zaman.

Fakat neslin sürecek bu dünya var oldukça;
Senin ikizin olan þu insanlar oldukça.

Bilmezsin baþaðýnýn sararýp solduðunu,
Her ölümün aslýnda diriliþ olduðunu.

Bir tutam yapraðý hatýra býrakacaðým;
Artýk dünyaya senin gözünle bakacaðým.

Koyduk zümrüt hayatý daðlarýn arkasýna;
Ömrümüz döndü gitti bir buðday tarlasýna…
Ünver PAZARLI