Aþk bir baþka mevsimdi senle
Ayný gün içerisinde dört mevsimi yaþatan bir mevsimdi
Senleyken yaz, sensizken kýþ, sana gelirken bahar, senden koparken sonbahar oluverirdi her yer
En çok yazý sevdim ben
Senleyken bana bahþedilen o sonsuz sýcaklýðý
Kendimi kollarýna býrakýp hayatý düþünmemeyi sevdim
Nefret ettim kýþtan
Seni bana haram kýlan o derin soðukluktan
Seni bana yasak eden o merhametsiz kýþtan
Yüreðim kýpýr kýpýrdý her bahar
Sana gitmenin seni görecek olmanýn verdiði o heyecan
Tarif edilmeyen o tuhaf duygu
Baharýn yaþattýðý o tuhaf sevinç ne de güzeldi
Sonbahar
Ne acýmasýzdý
Býçak gibi derinden keser atardý bizi ayrý diyarlara
Senden her gidiþ ayrý bir ölümdü sanki bana
Ne çok öldüm ben sensiz gecelerde
Ama ne de çok dirildim senli rüyalarda
Mevsimlerden kýþ þimdi
Dört mevsimi hiç yaþamamýþ gibiyim
Ýklimine uzak bir yabancýyým
Beni yaþatan sen þimdi beni sonsuz bir kýþa býrakýp gittin
Kutuplara atýlmýþ sessiz bir yabancýyým þimdilerde
Senin ikliminden çýktýktan sonra her mevsim kýþ bana
Dön diyemem aðzýmý býçak açmaz bilirsin
Ama yapma bunu bize
Hayat elimizdekileri almýþken bizden
Birbirimize kalan olalým
Ardýnda gözü yaþlý
O en soðuk kýþta hastalýklý gibi titrek
Ve yüzü sönük ay gibi ruhsuz býrakma beni