Bir solukta alýp götürüyor yýllar
Saklý kalmýþ umutlar, gün yüzüne hasret soluklar, farkýnda olunmadýklar
Hani idrakim nerde kaldý, hazan yine iliklerimde anlamlaþan kar mýydý, ne çýðlýklar
Bir yudum su, bir lokma ekmek için can hýraþ olanlar, aþkýn narýna hiç bakmayanlar



Elbette susmalýyým, manayý kal ehline býrakmalýyým
El hak sefil halime yanmalýyým, kýrgýnlýðý ve asabiyeti nefsin haline býrakmalýyým
Hiç soluksuz ve bahanesiz okumalýyým, ruhi ve kalbi aþký derviþten elen sormalýyým
Kim ne derse, þayet hakikat için vecdiyle nefeslenirse, gönülden meþkse duymalýyým



Ne zaman ki bir aðacýn altýnda kitabýmý okusam
Gelen ve gidenin farkýnda olmadan manasýnda yaþasam, kalbi lahzada kalsam
Yýllara sâri yâd edilen nefeslerin umutlarýyla aðlasam, o hicranýnýn aþkýný tatsam
Umut içinde, kalbini hizmete ve himmete hasreden bir kýzýn gönül iklimini anlasam



Gün kararýnca, serviler hüzün içinde bakýnca
Güneþ serdettiði manayý ruhuma ilhak edince, vakit daðlýyor, bu kalbim aðlýyor
Nefes hakikatinde ne kadar aziz ve þereflidir, insan için ne muhteremdir, o daðlýyor
Hangi yanýk bir ezgi duysam, hüzzam mý ta içimde yaþasam, an þimdi neler söylüyor



Nasýl bir vadinin siperinde bir çare arýyorum
Ne gidenin ahvalini ve ne de tevdi edilen emanete ne kadar hürmet edip yaþýyorum
Kimden ne bekliyorum, aczi yeti niçin sinemde hissediyorum, göçüp gidenle eriyorum
Hasretin firkatini anlamak ve yaþamak gerek, aþk þayet umut edilen deðilse ne gerek



Ey saki durma bir omuz ver þu viran halime
Artýk ne kadar gecekondu sakinleri varsa, tütmeyen bacalarý haksa þimdi sinemde
Devran süren, bahaneler üreten, nüfusuyla mezar seçen, ölüme ihanet eden her yerde
Neden bu kadar fukaralaþtýk, muhabbeti bir tarafa atarak, yabancýlýða abandýk




Mustafa CÝLASUN