Zamanýn içinde bir yerlerde olmanýn rahatsýzlýðý.



Bilememek, duyamamak, hissedememek,



Ölümün hemen orada karþýnda oturduðunu ya da ilerde pek sevgili eþin olacak insanýn az önce maðaza vitrini önünde durduðunu.



Dakikalarý har vurup harman savurmanýn düþüncesizliðiyle, düþünmek geleceði. Sanki þu aný yaþasak gelecek kendini rafa kaldýracakmýþ gibi.



Sonsuza kadar sürecekmiþ gibi bu bayrak yarýþýný devam ettirmek,



Az önceki senin þimdiki sana bayraðý tutuþturmasýný izlemek.. Aslýnda hepimiz tanrý tarafýndan yaratýlmýþ kum saatinin içinde hapsolmýþ, düþmek için sýrasýný bekleyen, zavallý birer kum tanecikleriyiz!




Ve ne kadar acý ki hepimiz sýramýz geldikçe aþaðýya düþeceðiz.