Bir hýrçýnlýk sökün ediyor her ne hikmetse
Ne kadar sukut etsem, meramýmý sabrýn vicdanýna hasretsem için yanýyor
Þahit olduklarým,anlamak için tefekküre daldýðým zaman sanki bu halime acýyor
Anlamsýz sualler mi yorup yýldýrýyor,aklý kýtlýðým mý bir hicraný vadetip incitiyor



Peki, neden her yaným sýzlýyor ve sancýyor
Sürur hangi gönülleri ziyaret ediyor, þevk neden hala uzaklardan temaþa ediyor
Mütereddit bir hal sinemi kuþatýyor hangi yöne baksam bir hüzün yangýný baþlýyor
Kim ne kadar kalbini dinliyor, ruhunun lisanýný neden öteliyor ve niye farketmiyor



Neden çalýnan kapýdan bir ses gelmiyor
Penceresiz perdeler soluksuz bakýyor, insan denen o þahesere söyle neler oluyor
Kimi avcý, kimisi av oluyor, neden tevdi edilen nefesin ulviyeti hiç sual edilemiyor
Peki, geriye ne kalýyor, hangi insandýk, aklý ile mütala edilen candýk, kim deðiþiyor



Kimi dinlesem, ahengi özlediðimi ifade etsem
Bir hüzzam eseri dinleyerek suskun sokaklarý temaþa etsem, gözyaþým geliyor
Yerde kývranan kediyi görsem, araçýn çarptýðý umuda þahit olmam çok acý veriyor
Geçip giden, nedensizliðin þehrinde kimliksiz gezinen avaraler, hangi þehre gidiyor



Neden þu an kelimeler boðazýmda düðümleniyor
Ýçim titreyerek hasretin firkati sinemde bitiyor, niçin umutlar pes etmek istemiyor
Þehrine muaffak olamadýðým kitaplar, yazýlan anlara sari mýsralar, kimi bekliyor
Neden bu kadar dram var içimde, azim ve umut fýrsat vermese, aþk neleri söylüyor



Mustafa CÝLASUN