Bizden Biri; Aliþan Kapaklýkaya

Konu; “Aile içi iletiþim”, ve “Evimizi nasýl Cennet’e çevirebiliriz” olunca, dikkatimi çekti…
Önce isteksizce dinledim…
Sonra o anlattýkça gerilen kaslarým gevþedi, gevþedi ve asýk yüzüm yerini tatlý bir tebessümse býraktý.
Adamda sanki þeytan tüyü vardý…
Sihirli kelimeler ediyordu. Resmen kelimelerle dinleyiciyi hipnoza ediyordu. Küçük ve sýradan meselelerden kahkaha attýracak cümleler koruyordu.
Kendini yormadan, sýkmadan gayet sakin anlatýyordu ama kýpýr kýpýrdý, yerinde duramýyordu.
Öyle bir enerji vardý ki; adamýn duruþu bile dinleyiciyi güldürebiliyordu.
Hayýr, illa da güldürmek için konuþmuyordu ama o kadar doðal bir anlatýmý vardý ki dinleyici istemeden kahkahalara boðuluyordu….
Adamý tanýmam etmem.
Deðil kitaplarýný okumak, bu güne kadar ismini bile duymuþ deðilim.
Merak bu ya konferansýndan sonra “google” dan “Aliþan Kapaklýkaya” yazdým…
Annesiyle babasý kendisine danýþmadan onu dünyaya getirmiþ (yok bir de danýþsalardý..) Çocukken oyuncaklarýný kendisi yaparmýþ. Bazen çamuru biçimlendirip kurutup, bazen babasýnýn eski ceketinin cebini çýkarýp, içini yünle doldurup aðzýný dikerek top üretirmiþ. Ýmkânsýzlýklara takýlmaz ve þartlar ne olursa olsun yeni bir þey ortaya koyarmýþ…
Adam harbiden hoþuma gitti…
Anlaþýlan bizden birisi bu, yani varoþlardan…
Baksana; ilkokulda kuzu bile gütmüþ… Yani bizim gibi köylü çocuðu. Köylü çocuðu ama okumuþ adam. Adam akýllý okumuþ ve büyük adam olmuþ…
16 yýllýk öðretmenlik yapmýþ…
Bir öðrencisinin “Hocam çalýþýyorum, çalýþýyorum ama bir türlü anlamýyorum” demesi üzerine beyinle ilgilenmeye baþlamýþ…
Öðrenme stilleri, hafýza gücü, öðrenmeyi öðrenme, hýzlý okuma, kolay ve kalýcý öðrenmek gibi konulara yoðunlaþmýþ, kafa yormuþ…
Lakin kafayý boþuna yormamýþ…
NLP’nin insan yaþamýna getirdiði kaliteyi fark edip yerli ve yabancý yedi ekol ve eðitmenden kurslar almýþ ve öðrendiklerini önce kendi hayatýna uygulamýþ sonra da etkili olduðunu anlayýnca eðitimler e baþlamýþ…
Derken “Öðrenmeyi Öðrenme”, “Aile Ýçi Ýletiþim”, “NLP” ve “Hýzlý Okuma” alanlarýnda öðrenip -þu an yaptýðý gibi- yüzlerce, binlerce insanlara konferanslar vererek paylaþmaya baþlamýþ…
Evet, tahmin ettiðini gibi Aliþan Kapaklýkaya’dan bahsediyorum…
Kendisini ilk kez Malatya Belediyesi Konferans Salonu’nda dinledim…
Baþka bir ilde konferans verirken dinleyicilerden birisi bir hafta sonra kendisini arayarak demiþ ki; “Hocam, konferansýný dinmiþtim ya, o gün bu gündür her yataða uzandýðýmda senin o sözlerin aklýma geliyor hatta aklýmdan hiç çýkmýyor…” Hoca da; Allah Allah” demiþ, “Senin aklýnda hangi sözüm çýkmýyor” Biraz ayýp olacak ama cevap; “Senin çiþin… hani küçükken yataða çiþ yaptýðýný anlatmýþtýn ya, o gün bu gündür her yataða uzandýðýmda senin çiþin aklýma gelir” demiþ…
Evet, Aliþan Kapaklýkaya konferansýnda ‘çiþ’inden falan bahseder ama…
Ama bütün bunlarý sýrf þaklabanlýk olsun diye, dinleyiciler gülsün diye yapar…
Sayýn Kapaklýkaya; harbiden harikasýn…
Çoktandýr bu kadar içten gelerek böyle gülmemiþtim. Ama sen hem güldürdün hem düþündürdün.
Ne diyeyim…
Allah da seni güldürsün…