DÜNYA HALÝ
Bin yýl yaþasa da görmeden anlamaz insan,
Mevsim kýþsa ve ayrýlmýþsa yapraklar daldan,
Al beni de götür yanýna caným sevgilim,
Sensiz, zehrin, artýk hiç farký kalmadý baldan.

Kim demiþti benim için, yaþayan bir dev diye?
Esen soðuk rüzgarlar benzettiler cüceye.
Hiç bitmeyecek sandýk,uçuverdi seneler,
Günlük güneþlik zaman ,dönüverdi geceye.

Akþamlar yok mu,koyu katran renkli akþamlar!
Artýk perde zamaný örtülü kalsýn camlar.
Dört duvar içinde çektiðimi bilir misin?
Sokaklarda yaðmurlar,gözlerimde damlalar…

”Arkama kalma” diye,çok söylemiþtin bana…
Fakat kader bilinmez,ne çýkarsa bahtýna.
Bahçemdeki gülleri toplayacaðýn zaman,
Yatmayý tercih ettin” kara toprak” tahtýna…

Adým ister amca,ister dede olsun;hep bir,
Topladým harmanýmý,sonunu Allah bilir.
Eðer nine olsaydým,sýðardým bir yerlere,
Denizlere,karaya varlýðým fazla(!) gelir.

Býrak,her þey geçmiþte,yerli yerinde kalsýn,
Ahrette yanýmda ol,daðlar taþlar yýkýlsýn.
Üç günlük bu ömrümde , isteðim þu dünyada:
Bir tek kiþi kapýmdan soruversin: “Nasýlsýn?”
Ünver PAZARLI