Bilmem ki sinenin feryadýnda bir yerim var mý
Hasrettiðin figanýnda ahýn, ruhuma aþkýn vecdini sorar mý, idrakim þevk ile bakar mý
Ne zaman yastýða baþýmý koysam, sancýlardan kurtulmayý umut ederek kalksam, yorar mý
Hak ve hakikatin kalbime ilzam ettiði sürur vicdanýmda yaþar mý, hicran ýstýrabý kalkar mý



Nasýl söylesem, hangi lisanýn vecdiyle kelam etsem
Yýllara sari suskunluðumu ummanýn þahikasýna hasrederek, sessizliðe mi çekilsem
Ruhumun figanýný hangi minval üzre sedretsem, lal olan dilimi þevkten mi arýndýrsam
Her letafete kanmýþ, heveslerini nizamýn kollarýna býrak mýþ bir divane misali aþkla aðlasam



Nerde bir gül-i nihali görsem, o an içim burkulur
Sinemde manalaþan hasret, nefesimi o zamanýn vecdinde daraltýr, sabrý yeniden hatýrlatýr
Karþýma çýkan kanaat hangi ilmin hakikatinden ibretleri hatýrlatýr, gözlerim de yaþ býrakýr
Nefes elhak müddetlidir bir kez daha aþkýn lahzasýnda ki irfan sahnelerini kalbimde yaþatýr



Ey hak, kalbimin yegane sahibisin, sen ne yücesin
Hem hazanýn ve hem de baharýn resmettiði ülfet babýnda iltica ederek el açtýðým ramýmsýn
Neden içim titrerken, kalbim hüzün içindeyken, umutlarým henüz fideleþmeden cenahýmsýn
Sen Rabsýn, nasibin ve hikmetin þehredilmesiyle farký fark edilen ne muazzam bir zamansýn



Gözlerim daldýðýnda, ruhum tenden uzaklaþtýðýnda yanýmdasýn
Ne zaman seni hakkýyla anmayý ihmal etsem, nefsi teranelerime meyletsem uyaransýn
Kalbi ve ruhi derinliðimde ne kadar hasretim varsa, aklým, umuda yetmeyen katýksa, ansýn
Sen sevdanýn ve firakýn kalbime meþkukluk yaþattýðý bir aþksýn, hakikatin cenahý ve ramýsýn



Mustafa CÝLASUN