Bir þehir dolusu insanýn beyninin küçük bir yerini dahi fikirleriyle, görüntüleriyle, davranýþlarýyla dolduramamasýna raðmen, seni aptal ve iðrenç bulmalarý ne kötü kader deðil mi? Bir dünya dolusu insanýn seni sevmediklerini söylediklerinde üzüntüden ölmeni bekledikleri bir anda senin katýla katýla gülmekten ölmen ne güzel kader deðil mi? Kötü kaderimin sonunda ben de katýla katýla gülenlerden mi olacaðým. Nedendir bilinmez kaderim yanýmdakilerin çirkinliði kadar çirkin ve onlarýn kötülüðü kadar kötü. Bir þehrin duvarlarýna yapýþmýþ yosun gibiyim. Oysa ben hemen sahildeki kayalýklarda var olmalýyým. Bir deniz suyunu her sabah þarap niyetine içmeliyim. Bir þehrin hiç olmaman gereken yerindeyim. Deniz baþ ucumdayken, ben þehrin insan çöplüðündeyim. Ve benim kaderim insan kokar. Ne kadar yýkansam da, deðiþmez bu. Bir þehir beni aptal yapar. Çünkü toplasan bu þehirden iki üç insan çýkar.