Bir kimse, neden oltasýný, içinde tek bir balýk olmadýðýný bildiði bir göle sarkýtýr? -Adalet Aðaoðlu
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Ýnsan: Ýnandýðý deðerleri düþünür, inandýrýldýðý deðerlerle karþýlaþtýrma yapar... Ýnsan/sý: Düþünmekten korkar. Derine inmez, araþtýrmaz. Düþünmenin üzerine yükleyeceði sorumluluktan kaçar... Ýnsan: Düþündükçe varolduðunu bilir, düþünmeden yapamaz. Ýnceler, araþtýrýr, karþýlaþtýrýr tam bir tefekkürle sonuca ulaþýr... Ýnsan/sý: Cehaletini saklamaya çalýþýr bilgili aydýn görünmeye çalýþsa da bildikleri, bilmediklerinden azdýr... Ýnsan: Cahaleti kabul eder. Her an öðrenmeye açýktýr. Bilgiye doymaz ilim çin'de olsa almak ister... Ýnsan/sý: Acelecidir, sabýrsýzdýr. Dünyevi zevklerin ve nef-i ammare'nin peþinden umarsýzca koþar... Ýnsan: Acele etmez, sabýrlýdýr. Dünyevi zevkler onu tatmin etmez. Bilir ki nefs-i ammare zamanla terbiye göre göre günahlardan uzaklaþýr ve safiyet kazanýr. Ýnsan/sý: Derin düþünce karþýtýdýr. Düþündükçe çýkmaza gireceðinden korkar. Düþüncelerini hapseder... Ýnsan: Derin düþüncelerle beslenir. Her bir düþüncenin onu doðu yola ulaþtýracaðýný bilir. Düþüncelerini özgür býrakýr... Ýnsan/sý: Hep arar ne aradýðýný bilmeden. Aradýðýnýn somut varlýklarla elde edileceðini sanýr. Maddecidir... Ýnsan: O da arar ama ne aradýðýný bilir. Somut deðil soyut varlýklar ile aradýðýna özüne ulaþýr. Maneviyatçý dýr... Ýnsan/sý: Mesafelidir. Ün kazanmak ister, þan, þöhret ile itibar bulmaya çalýþýr. Menfaatleri çýkarlarý söz konusu olduðunda diðer yaradýlanlara yaklaþýr, sever gibi görünür. Sürekli karþýlýk bekler diðer bir yaradýlandan.. Ýnsan: Mesafe koymaz araya. Allah için sever, Allah rýzasýný kazanmak için yakýn olur diðer yaradýlanlara. Allahtan baþka kimseden karþýlýk beklemez... Ýnsan/sý: Gösteriþ için yardým eder, takdir bekler, övülmek ister. Yere göðe sýðmayý beceremez bir türlü... Ýnsan: Vakurdur, yaptýðý güzel iþlerin, salih amellerin Allah'tan baþkasýnýn bilmesini istemez. Amacý sadece Allah'ý hoþnut etmek, onun rýzasýný kazanmaktýr... Ýnsan/sý: Çalar, çýrpar, yaptýðý her kötülüðü mübah sayar kendine. Allah'tan korkmaz... Ýnsan: Harama el uzatmaz, yan gözle bakmaz. Allah korkusunu her hücresinde hisseder... Ýnsan/sý: Zengin olmak ister. Mala, mülke, eþyaya, tapar. Sonsuz ahiret boyutunu düþünmez, umarsýz yaþar... Ýnsan: Fakirdir, htiyaçtan fazlasýný daðýtýr. Bilir ki zenginlik, mal, mülk, servetini ahirete boyutuna taþýyamayacaktýr... Ýnsan/sý: Aciz olmayý sevmez, hep güçlü olmak gücünü ispatlamak ister dünyaya... Ýnsan: Acizliði kabul eder, tek gücün Allah olduðunu yaradanýndan baþka mutlak hakim olmadýðýný bilir... Ýnsan/sý: Dýþýndaki güzellikleri, içindekilerden çok sever. Ýçinde ki güzellikleri görmek istemez... Ýnsan: Ýçinde ki güzelliklerin farkýndadýr. Ýçinde ki, özünde ki güzellikleri dýþýndakilere tercih eder... Ýnsan/sý: Haset eder,kötülük düþünür. Bir baþkasýnýn kendinden üstün olmasýna tahammül edemez... Ýnsan: Kötü bir düþünce geçmez bile aklýndan. Üstünlük arayýþý içinde olmaz asla. Bilir ki tek üstünlük Allaha' mahsustur... Ýnsan/sý: Sever, hoþlanýr bedeniyle. Ele geçirmek ister, sahip olmak ister. Sahip olunca da alacaðýný alýr, sýkýlýr gider... Ýnsan: Sever, baðlanýr yüreðiyle. Paylaþmak ister hayatý, sevgiyi paylaþtýkça artar sevgisi. Hayat boyu yol arkadaþýdýr,sonsuzdur. Ebediyete kadar sürer sevgisi bitmez... Ýnsan/sý: BEN'cildir, ben der sürekli. Egolarý peþinde koþar. Sen demeyi bilmez. Sürekli BEN'lik arayýþý içindedirler ama aradýðýný asla bulamaz... Ýnsan: SEN'cildir, ben demeyi bilmez. Sürekli karþýsýndakini düþünür. BEN'liðini yok eder, eritir. Bilir ki BEN'lik yok olmadan eriþemez özüne... ÝNSAN/SI ile ÝNSAN boyutlar arasý geçiþte ebediyete göçerken bu farkýndalýklarý ve özlerinde ki güç ile birleþerek ebedi yurtlarýna yerleþecekler. Kimi sonsuz saadeti, mutluluðu yakalarken, kimi de sonsuz azap içinde kalacaklardýr. Dünya da neye ibadet ettilerse imanlarý ve inançlarý gereði ahiret hayatlarýna baþlayacaklardýr Allahýn izniyle... ÝNSAN OLABÝLMEYÝ BÝZLERE NASÝP EYLE ALLAHIM Þefaatini, yardýmýný bizlerden esirgeme... inneþ þirke le zulmun azîm Þüphesiz þirk azim bir zulümdür. Lokman Suresi (13) Hülya Akyýldýz
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Hülya Akyýldýz, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |