Umutlar biriktiririz bizi boðazlayan yalnýz ve karanlýk gecelerde. Kör karanlýkla boðuþurken yüreðimiz, aydýnlýða sevdalanýrýz. Gözlerimizden yanaklarýmýzý yýkayan damlacýklar sele dönmüþ yüreðimizdeki yýkýntýlarý temizlerken bir el ararýz elimizi tutacak ve bir göz ararýz öylece sevda sevda bize bakacak. Umutlar inançlarla birleþir ve karanlýk daðlarýn ardýndan olanca heybetiyle yükselen aydýnlýða teslim eder kendini. Ýþte öyle bir sevdadýr yürekte var olan. En boðucu noktada bile nefesin kesildiði anda bile kendini tüm varlýðýnla teslim edebileceðin bir sevda. Kimilerine göre benliðinden kopmaktýr teslimiyet özünden ayrýlmak kendinden þaþmak. Teslimiyet oysa sevdaya teslimiyettir. Sevdaya olan saygý sevdaya olan güven ve sevdanýn yüceliðine olan inançtýr.

     Öylece teslim ederiz yüreðimizdeki sevdaya kendimiz bir fedadýr aslýnda yüreðe teslimiyet. Beynimizdeki umutlarý gerçeðe döndürecek týlsýmýn yüreðimizde olduðuna inanýrýz. Türkülerle yaþarýz sevdayý ve türkülerdeki gibi özler, hasret çeker ve türkülerdeki gibi tertemiz bakarýz sevgiliye. Öyle kaptýrýrýz ki kendimizi hayallerimizin engin ýrmaðýna uzaktaki þelaleye aldýrmadan akar gider bir yaprak misali yüreðimiz. Yalnýzlýðýmýzda kurduðumuz düþlerin gerçeðe dönüþünü yaþarýz sahte sözcüklerin yüreðimizi doldurmasýyla. Yüreðimizi okþamak için kurulan cümleler bizi alýr baþka diyarlara götürür, oysa sadece sözde kalacak olan o cümlelerle biz yarýnlar kurarýz yaþamaya dair, umut dolu yarýnlar. Hiç gelmez aklýmýza bu sözlerin altýnda yüreðimizin ezileceði. Hiç kirletmeyiz olumsuzluklarla yarýnlarýn temizliðini çünkü tertemiz severiz. Bir gülüþe, bir tebessüme ve bir bakýþa adarýz hayatýmýzý. Öylece beklentisiz, öylece çýkarsýz ve öylece yalansýz. Gözlerimizin deðdiði göze ihanet etmez gözlerimiz ve elimizi tutan elden baþka ele deðmez elimiz, yüreðimizin kapýlarý kapanýr o yüreði yüreðimizde hissettiðimiz anda. Bizi bizden alan bir güzel varsa yüreðimizde bir baþkasýna güzel demek gelmez içimizden, bir baþkasýna kadýn deyip bakamayýz ve yaþarýz o sevdayý aldýðýmýz her nefeste, yaþadýðýmýz her an. Dostlarýmýzla paylaþýrýz umutlarýmýzý, gözlerimizdeki ýþýltýnýn masumiyetiyle mutluluðu paylaþýrýz inanmýþlýðýn tazeliðinde. Ve yüzümüzdeki gülümsemenin aydýnlýðý sarar dünyamýzý. Umutlarýmýzýn tazeliðinde yaþarýz. Ýnanýrýz çünkü sevdalanmýþýzdýr.

     Anadolu’nun toprak kokusuyla yaþarýz sevdamýzý, türkülerin nakaratýnda ve nasýrlý parmaklarýn topraða sevgi dolu dokunuþu gibi dokunuruz yâre. Anadolu insanýnýn topraða iþleyiþi gibi iþleriz sevdamýzý, beklentisiz ve çýkarsýz. Biz sevda sevda dokuruz umutlarýmýzla sevdayý, týpký kara sabanýn topraðý iþlemesi gibi ne vereceðinden habersiz. Bize öðretilen en güzel öðretidir karþýlýk beklemeden vermek ve sadece sabýr etmek. Sevdamýzda yaþarýz bu yüce öðretiyi. Ýnsan gibi severiz hayvani dürtülerden ýrak ve insan kalarak. Giyinik severiz yari, çýplaklýktan uzak ve öyle kaçmaz gözümüz sevdiðimizin saðýna soluna, aþaðýsýna yukarýsýna. Gözlerine sevdalanýrýz gülen yüzüne, rüzgârý kýskanýrýz saçlarýný okþadýðý için sevgilinin. Düþlerimizde bile ya omzumuzdadýr baþý yada dizine koymuþuzdur baþýmýzý ve gözlerinde yarýnlara bakmayý düþlemiþizdir yüzümüze yansýyan masumiyetle.

     Çocuklaþýrýz yüreðimize sevda düþünce, masumiyeti yaþarýz. Kendimizi koruduðumuz sitemin kiri deðmez olur üzerimize, çünkü sevdanýn kalkanýný taþýrýz. Günde yüzlerce defa sevdiðimizi söyler, binlerce defa sevgilinin yüreðimizdeki yerini fýsýldarýz.Sevdiðimizi söylerken hiç gülümsemediðimiz kadar gülümseriz ve yüreðimiz yerinden fýrlayacakmýþ gibi atar delice. Bir baþkasýnýn bizim gözümüzle bakmasýný istemeyiz yare, yüreðimizin sahibine hiçbir göz deðsin istemeyiz. Duyunca öfkelenir dünyayý yakarýz bir öfkeyle bir çocuðun hiddetiyle. Kimsenin sevdasýna uzanmaz elimiz ve sevdamýza hiçbir el deðsin istemeyiz. O coçukca sevdayý korumak için ateþ oluruz kimi zaman kimi zaman sel oluruz yada deprem oluruz ama öfkemizin þiddeti o yüreðimizdeki masum ve çýkarsýz çocuksu sevdamýzý bu sistemden korumak içindir. Kimi zaman anlamazlar bizi kimi zaman korkarlar kimi zamansa yarý yolda býrakýrlar. Çocuksa bir sevda yaþamak için çocuk olmak gerekir çocukça sevmesini bilmek o kirden uzaklaþmak ve masumca katýksýz çýkarsýz ve beklentisiz sevmek gerekir. Anadolu’yu bilmeyen, çatlamýþ ellerle topraða dokunmayan anlayamaz bu sevdayý. Almadan vermeyi bilmez iþte topraðý bilmeyenler.

     Sevda, nasýl bir sevda yaþarýz nasýl bir sevdaya sevdalanýrýz? Sistemin ötesinde, nemrutun yücesinde yaþanýr bizim sevdalarýmýz tanrýlarýn þahitliðinde ve güneþin karanlýk geceyi yeniþini yürek yüreðe izleriz biz. Hayallerimizde beslediðimiz umutlarý yaþamak adýna öylece feda ederiz kendimizi bize bakan bir çift sahte göze, ve dudaklardan dökülen sahte sözcüklere. Yarýnlarýmýza yaþayacaklarýmýza sevdalanýrýz ve türkülerle yaþarýz sevdalarýmýzý. Almadan vermeyenlere karþý bir beklemeden elimizdekini avucumuzdakini ortaya koyar neyimiz varsa yüreðimizde paylaþmayý seçeriz sevdaya dair. Ve tükeniriz erkenden, biz bir anda neyimiz var neyimiz yok paylaþýrken daha da ister yüreðimizdeki güzel… ve bir bakarýz kalmamýþtýr yapýlabilecek bir þey paylaþýlacak bir güzellik ve korkular sarar o yüreði bilmez elindeki ile yetinmeyi o onu mutlu eden deðerlere sahip çýkmaz hep fazlasýný ister hep fazlasýný ve sonra þu engin ýrmaktaki yaprak þelalenin köpüðünde derinlere gömülür. Bir daha çýkamaz suyun yüzeyine ve o þelalenin serinliðinde kavurucu bir ayrýlýk ateþi düþer yüreðe gözyaþlarýnýn buðusuyla tutuþur yürek yýkýlýr umutlar ve kaybolur inançlar.

     Bizler, o Anadolu’nun topraðýna sevdalanan o topraða dokunan ve o topraða sevdalý olan bizler. Bizler hayallerimizdeki sevdaya sevdalýyýzdýr aslýnda. Yüzümüzde bir tebessüm uyandýran umutlarýmýza, bizi biz yapan deðerlere sevdalýyýzdýr biz. Anlamaz gökten düþen yaðmurun paçasýna yapýþan çamur olduðunu düþünen zihniyet bizi. Biz gökten düþen her damlaya umut, topraða karýþan her damlaya inanç yüklemiþizdir.Bilmezler yüreðimizdeki sevdalarý ve bilmezler nasýl bir sevdaya sevdalý olduðumuzu ve bilmezler içimizdeki çocuðun masumluðunu. Ve bizi anlamadan bilmeden dokunurlar sahte sözcükleriyle yüreklerimize ve sonra ne kadar acýyacaðýný düþünmeden. Sevdaya mý sevdalýyýz biz? Acýlara mý? yoksa duymak istediðimiz sahte sözcüklere mi? Topraða mý sevdalýyýz? Yaðmura mý? Yoksa bizi bizden alan çýkarsýzca kendimizi adadýðýmýz yarýnlara mi? Biz bir güzele sevdalýyýz. Bizi bizden almayacak yüreðimizdeki sevdaya sarýlacak, öfkemizin kalkan olduðunu kavrayacak ve bizi sadece biz olduðumuz için sevecek bir güzele. Öylesine çýkarsýz katýksýz ve öylece masumca çocuksu ve Anadolu gibi rengarenk giysiler içinde gözlerinin enginlerinde sevdayý bularak. Biz aslýnda olmayacak bir sevdaya sevdalýyýz. Beklide yakýnýmýzda bize dokunan ama göremediðimiz bir sevdaya. Söyleseniz ya Allah aþkýna biz nasýl bir sevdaya sevdalýyýz?


www.hamzaekiz.com