her an, hep seni hatýrlarým,
düþerken sulara gün ýþýðý...
sen bilir, sen diye sararým,
sararken beni ayýn ýþýðý...

hayalin düþerken gözlerime,
yollar uçar içimde, yakýnlýklara,
gecelerin yalnýz her derinliðinde,
adýný veririm bütün yýldýzlara...

hep sen duyarým, seni solurum,
bir seni bölerim her kara sevdaya,
yitik kendimi ararken, sen olurum,
yaþamý sen ederim cana, doya doya...

gönül; bu da ayrýlýk mýdýr sanki,
uzaklýklar sanki ayrýlmak mýdýr,
bu ruhun, canýn, her zerresindeki,
acaba bir sen olmayaný var mýdýr...

gün olur da yýldýzlar da birleþir,
patlarken her ýþýk, sen saçýlýr,
seni bütünleyip benim içime taþýr,
cennet bende sen olur, sevenlere açýlýr...

09.02.2007 Taþkýþla/Taksim
Bayram Tunca 1956, Elazýð