Bazen geçiþtirmeyeceksin insanlarý. Sonra kendilerini, Roma askeri sanmaya baþlarlar. Karþýna zekalarýyla deðil, aptallýklarýyla çýkarlar bu tip insanlar. Nasýl Archimedes kum üzerine çizdiði çemberlerle hesaplar yapmak üzereyken, elinde boynuna vurulmak üzere kaldýrýlan bir kýlýçla yaklaþan Romalý askere aldýrmayarak baþýný hesaplarýndan kaldýrmadan "çemberlerime dokunma" der; ama Archimedes kesik baþý çemberlerin arasýna düþerse, iþte böyledir geçiþtirmeler. Beni çemberin arasýna düþürmek isteyen çoktur. Bugün olduðu gibi camideki tüm cemaat, bu adamý arkadan bu kadar hançerlememize raðmen, hala neden ayaktadýr der. Sürekli ellerini dua için kaldýrmazlar, benim boynumu vurmak için kaldýrýrlar havaya cenazeme gelecek olanlar. Bilmezler ki, ben sýrtýmý döndüðümde bile, gölgem arkamda ordudur. Geçiþtirmem hiçbir aptallýðý. Bütün aptallýklarý arkama atarým. Beni arkadan vurmak isteyenleri, aptallýklarýyla vururum. Bir insanýn silahý zeka deðilse, aptallýktýr. Ömer Hayyam böyle insanlara ne kadar güzel cevap vermiþtir:

Sen sofusun, hep dinden dem vurursun;
Bana da sapýk, dinsiz der durursun.
Peki, ben ne görünüyorsam oyum:
Ya sen? Ne görünüyorsan o musun?

Dünyada kendimi yalnýz hissetmem için sebebim olmamýþtýr. Çünkü bu dünyaya bacadan gelenler, her zaman arkadaþým olmuþtur. Ömer Hayyam bu coðrafyanýn bana baðýþladýðý en büyük dosttur. Archimedes ise hep Avrupalý yaným olmuþtur. Ben Asya'da Ömer Hayyam, Avrupa'da Archimedes olmuþumdur. Bu yüzden milleyetimi sormayýn bana. Býrakýn kim olduðumu? Senin olamadýklarýným bunu bil. Beni boynu bükük, týrsmýþ bir vaziyette görmek isteyip gözlerine bayram yaptýracak çoktur. Sizin kurban bayramýnýz, benim kanýmýn akmasýdýr. Sizin þeker bayramýnýz, cenazemde þeker daðýtmanýzdýr. Sizin hesaplarýnýzla benim hesaplarým ayný deðildir: Bütün çamurlarý sana veririm, domuz gibi tepin diye. Sen ise zaten dünden domuz olmaya razýsýn.