Bilmem ki hangi baharýn lahzasýnda ki nazarsýn
Hangi vakit umutlarým için açmayý bekleyen bir goncasýn, o kalbinle gül-i nihalsin
Hasreti sineme býrakan arsýn, sessizliðin þadýnda sabýrla nefeslenen ne zarif bir fidansýn
Neden gönül nidamý duymazsýn, mütemadiyen esarýn perdesinden bakan ülfetli nazmýsýn



Gönül hangi lisanýn manasýnda esen feryattýr
Ruhun bekleyen serencamýnda ki nasib-i aþk, nasýl bir vaktin iþtiyakýnda kalbinde sancýdýr
Umut þimdi içimde gamdýr, her yanýnda hüzün bir baþka nazar ile sinemde açan hicrandýr
Bazen içim mi geçiyor, düþlerim kalbimin sürura olan ihtiyacýna þimdilerde geçit vermiyor



Gömlümün sahrasýnda ki aþk sanki bir hicran
Hangi lahzaya eriþsem, gece gündüz demeden gönlümü suskun nazarýn ramýna hasretsem
Ömür kumaþýmý hiç tereddüt etmeden vakfetsem, irademden vazgeçerek o ihsanýna eriþsem
Sabýr neymiþ, hakkaniyet hangi lisanýn manasýnda sultanmýþ þehrine malik olarakta göçsem



Sus artýk diyor, gönül þirazesi aþka meylediyor
Nefsim sukut ederek sessizlik iklimine çekiliyor, ne akýl ve ne fikir bu manayý tefsir ediyor
Ruhumun sessiz ahendinden esini bahþeden bir melal, sürur içinde gönlümde filizleniyor
Kalk artýk uyumak yok diyor, azimet için heba ettiðin ne varsa telafi etmek için soyun diyor



Neden bu vakte kadar ihsandan çok uzaktým
Ýnþirah için hiç ellerimi açmamýþtým, gönül kapýmýn kapalý olduðundan habersiz candým
O vakit aþký nasýl ve hangi terlakkilerle adlandýrýp, ruhumla hakikatin didarýna koþardým
Nasýl bir hesabýn beklediðini umursamadan her nefesli gibi yaþardým, peki nasýl hicrandým



Mustafa CÝLASUN