ankara ayazý renginde toki binalarý
ellerin çok güzel
ah þu soðuk olmasa.

ilk bakýþta kaotik görünen
içine girdikçe anlaþýlýr
akla yatkýn gelen örgütlenmeler
hýzla çoðalan, aþýrý þiþen
doðuramayan bir dünyanýn bulantýsý
düz kontakla baþlanan gün.

parmak ucumdaki kesiðin sýzýsýyla
hayýr amaçlý organize suç orgütü mensubu
postmodern kaygýlý kadýnýn
yazýlarýndaki o italik özne
bendim demesini bekliyorum.
çok geliþmiþ tekniðin makineleþmiþ insaný
lakin;
yapay zeka genellikle
doðal ahmaklýktan üstündür.

- seviyorum merkez
- bir daha söyle, tamam.

bunlar falan göðüs kafesimde solumaya
çalýþan aslanýn yaralarý kör
albayým bilmez bazý cümleler eksik makbuzlar
yerlerde kaderim
salt okunur bile deðil.

kafamda bir yarýk var tam 21 metre
aval aval bakmayýn
insan derinlemesine anlamadýðý
uçurumdaki asaleti de farkedebilir.

bir gün çekip giderim,
beþ þehirim icradan satýlýk
istanbulda, anadolu yakasýnda radyolar cýzýrtýlý.

- þey, ümit var mý peki?
- yaz kýzým, sen sadece yaz.

ocak 2011
güzelyalý.