birgün bir kadýn sandalyesinde otururken bir kütük hayal etti , ayný anda adamýn teki de koltuðunda ayný kütüðü hayal etmiþti .

Derin uzaydaki diðer varlýklarýn ancak salatalarýnda yer alabilecek kapasitedeki beyinleri bu kütüðü iþleme ihtiyacý duydu , yani ona þekil verme isteðiyle yanýp tutuþtular , sanattan eser vardý .

Ýkisi de önce birer aðzý olsun istediler kütüðün , yalnýzlýktan sýkýlmýþlardý . Daha sonra kulaklarýný yarattýlar ki , hiç durmayan çenelerinden boþa heceler dökülmesin.
Ha kütüðü de düþünmüyor deðillerdi . rezilliklerini görsün diye gözlerini ,
Sarýlmak isterse diye kollarýný , çekip gidebilsin diye bacaklarýný oluþturdular ,
Bütün bu yükü taþýyacak omuzlarý yaratmak gerekirdi .
Ve yükü sadece omuzlar taþýyamazdý , omuzlar yorulunca düþler kaçýp gitmesin , cesaret bulsun diye kalbini yaptýlar ,

Kulaðý artýk kendinden bir çýrpýnýþý duyuyordu , ve bu çýrpýnýþa birþeyler söylemek istiyordu , artýk o vardý , aðzý , kulaðý , gözleri , anlam bulmuþtu . arasýra sol elini o çýrpýnýþýn üzerine koyup gerçekten hala orada olup olmadýðýný yokluyordu , yokolmasýndan yanasýya korkuyordu , hatta onunla konuþuyordu , günler böyle þömineye atýlan diðer deðersiz odunlardan uzak ve neþeli geçti ,

- bir þey eksik , dedi birgün , kalbine sordu ,

Kalbi ona cevap veremedi , öylesine kadýnla adamýn istediði gibi dakikada 70 atýp durdu , Kütük bundan sýkýldý , derdini adamla kadýna açtý , dinlediler onu , sonra gülümseyerek kadýn sandalyesine , adam da koltuðuna oturdu , adam baþladý kütüðün bacak arasýný oymaya bir tonavidayla ,
kadýnýnsa düþü bambaþkaydý , yapýþtýrdý eline geçen sert ve uzun nesneyi kütüðün kasýklarýna japon yapýþtýrýcýsýyla ..

kütüðün gözleri vardý aðladý , ben bir ruh istemiþtim , sordu :

- Kalbim ben þimdi iki ayrý bedende tek bir sanrý mý , bir bedende talan edilmiþ iki varlýk mýydým ?

Kütüðün aðzý vardý içti , içti , içti , görmek istemedi
" körkütük " oldu .

yine de sahiplerine soramadý .