Hani zalim felek hani baharým?
Soldurdun gülümü dalýmda benim.
Doðduðumdan bugüne dek aðlarým,
Cümle yükü sardýn belime benim.

Bir ateþ verdin ki yanar özüme,
Düþmanýmý dost tanýttýn yüzüme.
Yanarým, aðlarým vurur dizime...
Daha fazla vurma telime benim.

Tutunduðum dallar kaldý elimde,
Görmez misin engeller var yolumda.
Hak güçsüzün amma, kuvvet zalýmda;
Bir damla yaðmur ver çölüme benim.

Muradýmda yaptýrmadýn toy-düðün,
Sermayemden zarar ettim gün be gün.
Kim bakar yüzüne aþký ölmüþün!..
Gelmiyor ördekler gölüme benim.

Kime inanayým, kimi seveyim?
Gülünecek sebep göster güleyim!
Gurbet ellerinde neden kalayým,
Acýyan var mý ki hâlime benim!..

Bülbülümü çaðýrýrdým baðýma,
Çekip gider düþmanlarýn daðýna.
Tutulmuþtu kalpsizlerin aðýna,
Dönüp de bakmadý gülüme benim.

Kurumasýn, goncam solmasýn derdim.
Onlarýn uðruna caným verirdim.
Bülbülüm dalýmda ötsün isterdim.
Bir türlü gelmiyor ilime benim.

Ak düþtü saçýma, yol yarýlandý!..
Ben sevdikçe düþmanlara yarandý
Anladým ki, dünyam o dem sallandý,
Uzanýr yollarým ölüme benim...

Ahmet KARAASLAN