Karanlýðýnda yýldýz yap beni. aydýnlýðýnda gölgen olayým. Her gün geçtiðin yol olayým. Eteðinin ucunda dantel, ellerinde eldiven olayým. Hep seninle olma isteðidir bu. Göz kapaklarýnda kirpik, bakýþlarýnda manzara olayým. Olayým olayým sevgilin olayým. Þiirlerinde ahenk, kaleminin ucunda yazý... En mutsuz anýnda yüzündeki gamzende gül olarak biteyim. Burnunun dibinde hep olma isteðidir bu. Lütfen burun kývýrma bu isteklerime. Dualarýndaki amin olayým. Senin de hep dualarýnda olayým. Öpemediðim yüzünde bir ben olayým. Saçlarýnýn diplerinde tarak izi olayým. Bir duygu anýdýr bu. Sen hiç duygudan anlamaz mýsýn? Senin baþka kapýlarda ne iþin var? Ellerinde tokmak ben olayým. Vur yüreðimin kapýlarý sana ardýna kadar açýlsýn. Yüreðimde sen yoksan, nabzým durmuþtur. Bir sevgi çýðlýðýdýr bu? Sen hiç sevgiden anlamaz mýsýn? Hiç yankýlanmaz mý, coðrafyanda sesim. Yüce daðlarýnda bir eþkiyayým. Silahýmýn namlusu zirvelerindedir, sesim bir kurþun çýnlamasýdýr. Sesimle çýð düþür ayak dibime. Gel bana yeter ki... Ýster kar olarak gel, ister çýð olarak gel, ister ölüm olarak gel. Ne olursan gel, bu beden soðuðuna da, karýna da razýdýr. Helaldir sana yüreðimdeki her kan. Gel dök kanýmý. Belki öldüðümde canýmý ne kadar yaktýðýný anlarsýn. Bütün sinir uçlarýmdasýn. Tenime damla damla düþmekte aþkýn. Beni çýldýrdýðýnýn farkýnda mýsýn? Hiç çocuk oyununda kaçar bilyeler bir baba gibi geri döner mi? Benimle oynama bu kadar. Bir gidersem, daðlarýn büyüklüðüne bakmam. Salarým kendimi yokuþ aþaðý. Ýþte o zaman ellerin bomboþ kalýr. Parmaklarýn karanlýðý yýrtar sonra. Bir kelebek misin yoksa, ne bu gül gülüþlerine tutkunluk. En çok karanlýktan kelebekler korkar. Çünkü karanlýðýn yalnýzlýðýnda, kelebekler gülleri ararlar. Gülleri göremeyince de yalnýz aðlarlar. Gel öyleyse kelebeðim, gel yanýma. Yüreðimi gül bahçesi yapayým sana. Ne renk istersen o renge bürüneyim. Acýlarýnla mor olayým. Mutluðunla sarý olayým. Senin yanýnda rengarenk olayým. Lütfen sevgilin olayým.