Selam olsun,ýslak mektup...
Git, gelme..
Hoþçakal..
Neydi bu?
Kimine göre hoþça 'kal'
kimine göre arkasýndan selamlamak..
Yüklemine göremi davranýr bilinmez, uðurlama sözcuðu sanki ama uður þans getirir.. Benim þansýmý kim götürdü?
Postacýmý?
Henüz bitirememiþtim sonunu..
Yeni bir karar almýþtým..
Son sayfasýnda yazýyordu, sonu. Son yaprak kaldý.. Zaten aðlamýyacaktým, ziyan olan yapraklara býrakmýyacaktým sonunu, diðerleri gibi ýslanmýyacaktý, hem tek kiþilik kararlar yetmiyor.. Ama kararlarým da bitmiyor, ayrýca aldýðým kararý sabah deðiþtirdim..
Tek kiþilik bir ziyafet.. Özenle hazýrlanan masa ve bir þarap. Mum ýþýðý tek yanmaktan bitmiþ zaten, belkide tek kalmak bitirdi onu.
Hoþçakal sadece 'kal' diyemedi dilimin kuytusunda ki sözcükler..
Sadece 'kal'
Tek kiþilik kararlarým yetmiyor, yetsede kararlarým bitmiyor..
Niye tek gitmiyor bu þarap?
Gitsede kal diyemem ki.
Adresini bilmediðim bir mektup ulaþacak sana..
Kilometreler kýzacak buna..
'kal' diyecek.
Yol utanacak.

Açýkcasý HOÞça-kal.