Çalan saatlerinin zilleriyle uyanmayan komþular çelik kapýmýn sesi sayesinde uyanýp kesin bildikleri ne kadar kötü söz varsa arkamdan yolluyorlardýr. Zavallý kapý bile dile gelmiþtir beni böyle çarpma her defasýnda diye.Ya ! anahtar ne yapsýn, geç kalma telaþlarýmda onu öyle çeviriyorum ki’’ yeterrr baþým döndü’’ isyanlarýnda olurdu herhalde.

Her sabah son beþ dakika keyif yapma uðruna geç kalýyor nefes nefese dýþarý atýyorum
kendimi. Tam sokak kapýsýnda Kemal Sunal’ýn postacý halini takýnýp baþlýyorum onun gibi yürümeye ,adýmlar kýsa kýsa ve de sýk.
Duraða kadar selamsýz sabahsýz gidiyorum.Mezarlýk köþesinde alýþkanlýktan durup baþlýyorum üç ihlas,bir fatiha okumaya.Duvar uzun sureler kýsa bu okumalar duvar boyu devam ediyor.Ölmüþlerimi tek tek saymak uzun olacaðýndan toplu bir duayla bu iþi yapýp uzaktan görünen otobüse koþuyorum.

Otobüsler sýralý, insanlarý bir yerler yetiþtirme derdinde.Ýnsanlar sýralý hep bir yere yetiþme derdinde.Önde yine halkýmýn otobüsü halk otobüsü,kokusuyla,kirli koltuklarýyla hakkýný kimseye vermeyen.
Özel olduklarýndan içine kýrmýzý halý döþeyenimi ararsýnýz ,ön cama perde takanýmý.,
hepsi onlarda mevcut.Bir kaç kez ona binme gafletinde bulunup halkýmla fazlaca bütünleþtikten sonra bir daha binmeme kararýyla arkadaki belediyemin otobüsünü bekleyip biraz geç ama temiz gidiyorum iþime.

Durak hayli kalabalýk yaðmur çisilemekte ..Ben henüz yaz havasýný hissetmek istediðimden açýk ayakkabý giymiþim ,ayaklar çýplak..Bu.yaðmurda yaðacak günü buldu karizma düþtü mü yerlere.Karizmayý geçtim üþütüp hasta olma korkusu düþüyor içime.
Aklým git halk otobüsüne diyor yüreðim belediyede kal..Öndeki hareket etmeden öteki almýyor seni içeri. Ýnsafa gelse açsa kapýlarý derdim kalmayacak.Halk otobüsü kapýsýný açýyor halkýmdan beþ on beden yapýþýp birbirine kapýdan girmeye çalýþýyor.Kararsýzlýkla olanlarý izlerken hýzlanan yaðmurdan korkuma ,birde ayaklarýmýn sevdasýna atýyorum halkýmýn arasýna kendimi.
Saçlarýn ýslak, ayaklarýn çýplak hali görülmeye deðer . Yürüdükçe açýk ayakkabýdan výcýk,výcýk bir ses çýkýyor.
Can havliyle kendime oturacak bir yer ararken, kafasýný küçük görüp aldandýðým bedeni koltuðumun yarýsýný kaplayan , þiþmanlýðý koltuk sýnýrlarýný aþan teyzenin yanýna iliþiyorum
Yarým,, koltuðun dýþýnda, elimdeki çantama sýkýca sarýlýp diðer yarýmý teyzeye akraba yaparcasýna yapýþtýrýyorum.
Teyzem bir kýpýrdansa bende onunla kýpýrdanýyorum, sanki kurma düðmem onun elinde.
Ara sýra þikayetimi anlatan ufff derin çekmeleri olsa da,o mutlu ,mutlu oturuyor
Ýkinci duraða gelmeden içerinin hava akýmý deðiþtiðinden þöföre nefes için maskeler daðýtsalar öneri sunmak geliyor içimden..Neyse diyip kendimi kuþ tüyü minderlerde hayal edip kitabýmý açýyorum.
Balýk istifi gibi olan insanlarda , yapýþmanýn verdiði hoþnutsuzluk yüzlerine yansýmýþ.Hepsi sert bakýyor ,hatta bakmamak için yerlerde dikiliyor gözler.
.’’ Ýlerleyelim bayanlar beyler ortalar boþ hadi gelenler yer açalým ‘’diyor kendince kibar ama dayatmalý komutlu muavin..Bu bir iki devam ediyor.Baþýmda dikilmiþ otobüsün demirine kurtarýcý gibi tek elle sarýlmýþ bayan dayanamýyor’’ nereye ilerleyelim kardeþim , yer mi var gel sen ilerle varsa’’ lafýný tamamlayamadan ,muavin’’ ilerle abla var iþte orda yer ‘’diyor.
Dalmýþ vaziyette onlarý dinlerken ‘’bu muavinin kalp gözü açýk galiba olmayan yerleri bile görebiliyor’’ diyorum kadýna. Kadýn lafýmdan yumuþamýþ gülecekken muavin’’ hadi abla durma’’ demesiyle kopuyor ipler.’’Sen ne diyorsun önce konuþmasýný öðren terbiyesiz zaten her sabah cambaz oluyoruz bu arabalarda., sayenizde her türlü durmayý öðrendim bak istersen bugün tek elle amuda kalkayým ha ne dersin deðiþiklik olur’’
Sinir vidalarý kopmuþ herkes baþlýyor gülmeye, þiþman teyze gülerken sallandýðýndan beni de bir sallýyor oturduðum yerde . O da tepkili muavine ‘’sizi þikayet edeceðim babanýzýn otobüsümü bu’’ diyor Piþkin muavin gayet ciddi ’’ he babamýn otobüsü benim babam almýþ bunu .istersen git þikayet et ‘’diyor daha bir piþkinleþerek.
Biraz geçmeden ön kapýdaki direðe yapýþan adama ,yeni binen biri ‘’biraz yol verir misiniz’’ diyor. Adam direkle bütün olmuþ iyice ,hiç aldýrmýyor. Yeni binen sinirli ‘’kardeþim yol ver dedik’’ diyor hafif dirsek atarak..Gayet sakin durup istifini bozmayan adam’’ in aþaðý bak yol orda burada yol ne arar ‘’diye cevap veriyor.
Hay gözümün sevdiði halkým sabah bu cevaplar verilir mi.herkes mutsuz iþe giderken sinir telleri oynatýlýr mý ?.Dirsek atan adam bu sefer bir yumruk atýyor öfkeli çýldýrmýþ gibi.,Direði sýkýca tutan adam yere düþecek gibi olurken birden malkoçoðlu kesilip çevik bir hareketle yer bulamadýðý kalabalýkta kalkýp , nereye vurduðunu bilmeden tüm malkoçoðlu darbelerini indiriyor. Yaradana sýðýnýp kontrol edemediði elini ayaðýný savuruyor rastgele..Yakýnýnda erkek kadýn kim varsa nasibini alýyor, bir yumruk ataný tutturamýyor ýskalýyor her vuruþta.
Bunlar kozlarýný paylaþmak için sözleþip ilk durakta iniyorlar. Neyse diyip kendimi kitabýma verip kulaklýðým takýp üç maymunu oynar iþime giderim diye düþünürken baþlýyor bir miyavlama sanki dersin zavallý derdinden aðýt yakýyor. Ortalýkta bir ses bir acý çekme durumu var ama görüntü yok.Saða bakýyorum sola bakýyorum hala ses var görüntü yok.Benim gibi bir çok insan sesin nerden geldiðini bilse ,alýp þefkatli kollarýna sarýp sarmalayacak durumda merakla bakýnýyor. Bakýyorum adamýn teki kalabalýðý yararak koltuðun altýndan sepet çekiyor.’’tamam kýzým tamam caným bak baban yanýnda þimdi annende gelecek gideceðiz dur aðlama ,bak annene vereceðim seni.’’yok diyorum artýk pes insanlar ne zamandýr kedileri evlat edinmiþ anne baba olmuþ demeye kalmadan süslü teyzeye sepet ulaþýyor. Kadýnýn imkaný olsa meme çýkarýp verecek.’’tamam kýzým sakin ol bebeðim annen seni kollayacak aðlama güzelim’’ artýk þefkatli yüreðinde ne kadar sevgi sözcüðü varsa döktürüyor .Kedi inceden bir mýrlayýp sakinleþiyor.
Elime alýp tek bir sayfasýný okuyamadýðým kitabý kapatýp çantam koyuyorum.
Halkýmýn otobüsündeki maceralarla farkýnda olmadan ineceðim duraða yaklaþtýðýmda, iyice yapýþýp bütün olduðum teyzeden , yarýmý orda býrakma hissiyle kopuyorum.Kurtuluþu buldum, yaþasýn edasýyla kalabalýðý yarýp kapýya ulaþtýðýmda ister
Yaðmur olsun ister kar bir daha binmem asla sözü veriyorum kendime..