Sana gözüm gibi bakarken, þimdi gözyaþlarýmla düþüp, yürek mazgallarýna akan bir ýslak ayrýlýk þarkýsýsýn. Islak ve nemlisin, yalnýzlýðýmýn yollarýnda. Üzerime yapýþan sisli bir havasýn. Tüm boþluklarýmý doldururken bir zamanlar; þimdi kollarýmýn boþluðunda, esen sert bir rüzgarsýn. Üþüyüþümsün, yalnýzlýðýmda. Terk ediþin, bana gölgede soðukluðunu býrakýrken, bakýþlarýmýn donduðu yerdesin. Nabzýmýn tükendiði, soluðumun bittiði bir dünyadasýn. Sana ömrümü adadýðým anlarýn ardýndan bana buz sarkýtlarý gibi parmaklar býrakýrken, sen baþka kollardaki saatlerin mutlulukla çaldýðý vakitlerdesin. Beni terk ettiðin anlarda, arkanda bir gölge gibiyken, bulutlar bile güneþimi senin kadar karanlýða mahkum etmemiþtir. Kimse sana benim kadar þiirler yazmamýþken ve senin için þairliðe soyunmuþken, sopsoðuk bir sözcüðüm artýk, her mýsrayý yazarken ki titreyiþimde. Bir belayým artýk halk otobüsünde, dikiz aynalarýndan kýpkýrmýzý gözlerle seninle oturduðumuz koltuklara bakarken. Bir serseriyim, adýn bir adres bildirmezken bu þehirde. Bana yüreðinin kapaklarýný kapadýðýndan beri bir acýyým, kapý arasýna sýkýþan. Yüreðimin bütün kumaþlarý sökük. Duygularým çýð altýnda, üþüyüþümsün, yalnýzlýðýmda. Ayrýlýk yakama yapýþan, ayazdýr, boradýr, tipidir ve kardýr. Hala içim sýcaksa, hala donmamýþsam, yüreðimde bir kar çiçeði gibi oluþundandýr. Hala ölmemiþsem, seni unutmadýðýmdandýr. Yokluðun sersefil bir yoksulluktur. Sokaða çýksam þu saat, þu dakika, yine seni dilenirim. Ýflas etmiþ yüreðimin, tüm duygularýný haczetsinler de, sadece seni sevmelerime dokunmasýnlar. Yüreðimin tek sigortasý sana duyduðum aþktýr. O aþký senin gitmelerin bile söndüremezken, tüm dünyanýn þartelleri atsa bile yine aþkým sönmez. Yüreðimde kýyametler kopsa bile, gönlümde senin için kurduðum saray asla yýkýlmaz. Ey sevgili, sen bir kadýna yakýþýr þekilde saçýný hiç örmesen de, ben zülüften kuyruklarýna bir yýldýz gibi takýlmýþýmdýr. Saçlarýn gecem, ben ise kuyruklu yýldýz olmuþumdur bir kere. Artýk rüyalarým saçlarýn kadar uzundur. Yattýðým yer, çimenlerle dolmuþtur. Saçlarýn, duygu dünyamda uzayan boy boy çimen olmuþtur. Bir orman gibiyken, þimdi titreyen bir dala dönüþsem de, senin sýcaklýðýnla domur domur çiçekler üzerimde açmaya devam etmiþtir. Denizin en karanlýk sularýndan çekilen kapkara su gibi tüm dünyamý dalgalara, derinliklere ve petrol mavisine çevirmiþsindir. Tüm yanlarýmda sen varsýn. Saðýmý, solumu, önümü, arkamý sobelerken, aslýnda saklandýðýn yer kalbimin içi olduðunu bilmemiþsin. Seni sevdiðimi anlamamanýn sebebi, yüreðimden duygularýmý çalarken, parmak izlerinin bende kaldýðýný bilememendir. Buna raðmen seni mahkum etmemiþimdir, bensizliðe. Sen ise benden kaçýp giderken, ten elbisenin yüreðimin tellerine takýldýðýný görmemiþsin. Bu yüzden benden kaçýp giderken, asýl senin yaralandýðýný anlamadýðýndan, yüreðimin kanadýðýný sanmýþsýn.