Ne zaman içim sýzlasa
Gözyaþlarým þahitlik yaparak sinemin yangýnlýðýný anlatsa
Hiç halim kalmasa, fersizleþen takatim son bulsa
Ruhumu ihya eden feyzim gönlümde bir taht kursa, hasretim aþkýna adansa



Ýnleyen umudum ne yapar
Sabahlara dek vicdaným hesabýn rahlesinde sevdasý için yanar
Yýllardýr dinmeyen figanýmda hicran ruhunda firkar arar
Hiç ses çýkartmadan, suhulet içinde hüzünlü nefesinle salýnsan da ey yar



Sanma ki yazan figansýz ve gamsýz
Hiç manasýna meftun olan bir kalp dayanýr mý hicrana yarsýz
Korlaþan nar yüreðimde ne kadar anlamlaþýr hasrettiðin edebin þehrinde halsýz
Yutkunduðum umutlarým artýk suskun ve nazarýna hasret kalan figansýz



Ne yalvarmak kifayet ediyor, nefes yetiþiyor
Artýk yalnýzlýðým serdettiðin hicranýn mahzunluðunda halime yetiyor
Ömür bitiyor, ecir yetmiyor, ne kadar arzu etsem de hayhat, nasibim el vermiyor
Betbin ve bizarlaþan ahvalimi söyle neyi bekliyor, suskun toprak artýk vakittir diyor



Yazdýðým ne varsa umutlarla yeþeriyor
Kim bilir sabrýn ve kanaatýn vecdi ruhumda firkat bulacak bir aþka davet ediyor
Hakikatim ve umdelerim kalbimin inþirahýnda elhak teslimiyet içinde titriyor
Bir söz söylemesen de gönlüm her nefesin için niyaz ediyor



Mustafa CÝLASUN