Ne vakit hicranýmla baþbaþa kalsam
Ne kadar çilem varsa, onun hikmetini anlamak vargücümle için uðraþsam
Ýþte o vakitler yazlýz kalsam, sakinliðin derinliðinde aransam, o an sana birþeyler oluyor
Kendi kabýna çekiliyorsun, gözlerinden alev saçýlýyor fark ediliyorsun, neden dinlemiyorsun



Bir söz söylemek için uðraþsam nafile
Her nedense bir güven girdabýnýn içine girmiþsin sessizce, peki tahkik nerede
Hani konuþmak ve anlaþmak için vardýk, her gayemizde sadýktýk, þimdi neler oluyor söyle
Artýk inandým ki nisalar iktidar olmamalýdýr, kalbi açýlýmlar için ne kadar anlamlýdýr böyle



Neden zan ve þüpheler senin zihninde
Kýraat ettiðin kitab-ý celil neler anlatýyor, niçin hakkýyla anlamak istemiyorsun kalbinle
Ýnsan, öncelikle zafiyet içinde nefeslenen bir nefestir, talim ve terbiye kimler içindir söyle
Gördüðün ve duyduðun her þeye meyletme, öncelikle aklýn ve azmin gerekçesi hesap içinde



Dar kalýplar, kahrolasý önyargýlar kimindir
Bilmemek ve öðrenmek için, halis niyetle, metanetle gayret sarf etmemek ne kadar gariptir
Neden þek ve þüphelerden azade olmak istemiyorsun, bildiðim bildik diyerek sefilleþiyorsun
Neden kalbin ve ruhun senalarýný hiç hissetmek istemiyorsun, kör kuyularý taltif ediyorsun



Hala bu minval üzre taktir hakkýný kullanýrsan
Hukukun ne demek olduðunu ve akiden için þart olduðunu hakkýyla teneffüs etmiyorsan
Evet, sadece acýrým, kalbin sahibine adanýrým ve ruhumun hicranýný yalnýzca ona anlatýrým
Ne kadar hak ve hukukum varsa, ses çýkartmadan aþkýn o hakikatleþen ummanýna býrakýrým



Mustafa CÝLASUN