Ne anlamlar yüklemiþtim
Umut yumaklarýmýn serencamýnda, sýrlarýmýn hicran yaðmurlarýnda
Kuþatýyordu duygular, açýyordu bir dem içinde bahar
Kalbimin en uçra köesinde bir yangýn var, gözlerim aðlar, sineme kar yaðar



Bir sessiz sevdanýn izlerindeyim
Sanki isimsiz mektup misali, adresi ne kadar belli, ruhumun hüzün lahzasýnda kederliydim
Neden itiraf edemiyorum, bir suçlu gibi gizleniyorum, reddedilmey mi istemiyordum
Hiç bilmiyordum, dümeni kýrýlmýþ bir gemi misaliydim, açýk denizlerin sessizliðindeydim



Neden kabuk baðlamýyordu umutlarým
Nasibin ilgasýnda sabýrla hihmete ram olacaktýr mýdýr bahtým, ýþýðý niçin karanlýkta ararým
Esin eriþiyor halime, mukadder olacaktýr elbette kalbin inþiraha olan halisliðinde yanarým
Ne kadar vaktim varsa, aþk ruhuma þevkin sürurunu sunan feyz olunca aðlarým



Gözüm yollara takýlýyor ve umutlanýyor
Yýllar var içimde yitik zamanlar ruhumun bizarlýðýna sesleniyor, merak etmemi diliyor
Yazýlmaya hasret kalan ne kadar manam kaldýysa, bir yara misali yüreðimi sýzlatýyor
Ayný mesafede olmamak, duygularý anlatamamak, hasretiyle yaþamak aðýr geliyor



Ne vakit aklýma gelse, bir sessizlik alýr içine
Hikmetini hiç bilmeden telakkilerimde zikrettiðim hal ve ahvalim aþkýn latifliðini hissedince
Dil susuyor, aklým mananýn derinliðinde aranýyor, iradem teslimiyeti hatýrlýyor kendince
Ben ve sen müddeti nefesin lahzasýnda aþkýn hakikatine eriþip nefsi vuslatý hissettikçe



Mustafa CÝLASUN