Ben kim miyim? Adým Bora, Bora Demir. 6, anneme göre 5 yaþýndayým, tahmin edeceðiniz gibi anaokulu çocuðuyum. Dýþ görünümüme gelince anneme ve bana göre ayný, yakýþýklýyým. Nerden mi biliyorum? annem bana hep þöyle sesleniyor:
Hadi benim yakýþýklý oðlum artýk içeri gir, akþam oldu, hadi benim yakýþýklým mutfaktan su getir. Þimdi içinizden herkesin annesi böyle söylüyor çocuðuna diyorsunuz veya annemin bana bir þeyler yaptýrmak için böyle konuþtuðunu düþünüyorsunuz. Ama bu konuda elimde kanýtlarým var. Her sabah aynada gördüðüm yakýþýklý çocuk mesela. Ayrýca okulda bir oyunda eþleþmek gerektiðinde kýzlar hep benimle birlikte olmak istemiyorlar. Öðretmen onlara kýzýyor bazen “çocuðu rahat býrakýn, diðer arkadaþlarýnýzý da seçin” diye. Eda, Ayþenur, Pelin, Pýnar hepsi etrafýmda.
Peki ya Duru, o neden hiç beni seçmiyor, bir türlü anlamýyorum. Aslýnda o hiç kimseyi seçmiyor. Genellikle en sonunda hiç kimsenin seçmedikleri ile eþleþiyor. Bu dün arabada, tiyatroya giderken de böyle oldu. Hâlbuki her þeyi planlamýþtým, en son servise binecek onun yanýna oturacaktým, ama ne oldu? Onun yanýna Barýþ oturmuþtu, bana da sadece sýrnaþýk Ayþenur’un yaný kalmýþtý. Ayþenur denen kýz hiç kimse yanýna oturmasýn diye çantasýný yanýndaki boþ koltuða koymuþtu. Ben içeri girince de hemen çantasýný kaldýrdý. Baþka yer olmadýðýndan oraya oturmaktan baþka çarem de kalmadý. Ondan sonra da her þey ters gitti zaten, tiyatroda da Durudan, dönüþ yolunda da çok uzak bir yerde oturmak zorunda kaldým. Annem akþam beni almaya geldiðinde yüzümden düþen bin parçaydý. Arabada sordu:
Oyunu beðenmemiþ mi benim oðlum, niye yüzün asýk?
Yok tiyatroyla ilgili deðil, dedim olanlarý anlattým. Býyýk altýndan gülüyor mu bu kadýn bana? Býyýklarý da yok ama. Bu sözü sadece babam için kullanmalýyým bundan sonra. Sonra da Ayy!! benim oðlum aþýk mý olmuþ yoksa þu Duru denen kara- kuru kýza? Diye çýðlýk atýyor annem.
Kýzýyorum anneme, ne demek þimdi bu. Ben aþýk-maþýk olmadým, bir daha da sana hiçbir þey anlatmayacaðým diyorum. O araba kullanýyor ben arkadayým, hiç konuþmuyorum artýk. Sorduðu sorulara cevap vermiyorum bundan sonra. O da beni unutuyor, dalýyor kendi dünyasýna, trafiðine. Ben de kendimle baþ baþa kalýyorum böylece. Yoksa annemin söylediði doðru mu, ben aþýk mý oldum bu kýza? Olamaz ki aþýk olmak böyle üzülmek deðil ki onun yanýna oturamadým veya Barýþ denen çocuðu dövmek istemek deðil ki onun yanýna oturdu diye. Filmlerde, masallarda böyle deðildi ki. Mesela aptal yedi cüceler ve pamuk prenses hikayesinde o prens denilen adam gelip prensesi öpüyor, o da uyanýp görür görmez prense aþýk olmuyor muydu, sonra da evlenmiyorlar mýydý? Okuldaki kýzlar ne çok sevdiler bu masalý. Ben kýrmýzý baþlýklý kýzý tercih ederdim, hiç olmazsa on da kurt filan vardý, heyecanlanmýþtýk az da olsa. Ne zaman vazgeçecekler bu saçma þeyleri okumaktan bize. Az kaldý, okumayý bir öðreneyim kendim seçeceðim okumak istediðim þeyleri.
Duruya dönüyorum yeniden.. Bu kýz Pamuk Prenses gibi deðil mi yoksa? Beni hiç görmüyor mu? Nasýl görmez o kocaman, hani güldüðünde içinden güneþ ýþýklarý çýkan o gözleri ile. Yoksa onu öpmem mi gerekiyor? Nasýl öpeceðim daha yanýna bile oturamadým ki? Onu öpersem kýzar mý acaba? Çünkü kýzdýðýnda da gözlerinden ýþýklar çýkýyor. Ama bu sefer güneþ ýþýðý deðil, lazer kýlýcýndan çýkan ýþýklar gibi kýzgýn, öldürücü.
Annem neden kara kuru dedi ona. Diðerlerinden farklý diye mi? Bir kere hiç toka moka takmýyor, saçlarý gözüne girse bile. Bazen öðretmen saçlarýný topluyor, ama bir yolunu bulup daðýtýyor onlarý. Her þeye de aðlamýyor diðerleri gibi. Hani þu sümüklü Barýþ saçýný çekmiþti de bir kere hiç aðlamamýþtý. Öðretmene bile söylemedi, sadece gözleri ile kýzgýn ýþýnlarýný saçmýþtý. Bu Barýþýn bir daha ona bulaþmamasýna yetti, ben de Barýþý dövmekten kurtuldum böylece. Aþý olurken de en cesur kýz o deðil miydi? Sadece geçen gün çizgi film izlerken hani þu arýnýn annesini kaybettiðinde çizgi filmde aðladý. Hiç kimse görmedi aðladýðýný, benden baþka. Çünkü ben aptal çizgi filmlerini seyretmektense onu seyretmeyi daha çok seviyorum. Bence kara kuru ne demekse, kötü bir þey galiba, öyle deðil. Pamuk prensesten, kýrmýzý baþlýklý kýzdan, okuldaki öbür kýzlardan, öðretmenimden hatta annemden bile güzel. Bence annem kýskandý galiba onu.. Sonra o akýllý bir kýz da. Öðretmen ne sorarsa cevap verebiliyor, bence doðru þeyler söylüyor. Ýþte tam bana göre bu kýz.
Anne ben Duru’yla evleneceðim diyorum aniden. Annem bu sefer kahkaha atýyor. Oðlum bu ne acele, daha önüne ne Durular çýkacak biliyor musun?
Ahh bu kadýn, hiç bir þeyden anlamýyor, Dur’dan bir tane daha yok bu Dünya’da bilmiyor. Onu kaçýrmamalýyým, hatýrlamýyor mu acaba? Ölen köpeðimin Dumanýn yerine baþka bir köpek alamadýðým. Çok dolaþtýk ama hiç biri onun yerini dolduramadý, hiçbir köpeði sevemedim. Onu da köpeðim gibi kaybetmek istemiyorum.
En iyisi bu iþi kendi kendine çözmek. Yarýn Duru’yu öpüp sonrada onunla evleneceðim. Bakalým o zaman da böyle gülebilecek mi böyle bana?