Sokaklarýn

yaðmurun ardýndan

gelen tenhalýðýný severim en çok.

Dayanýrým sonra

manavýn tavlasýnda öylece duran

çürük meyveye,

kokularýna

toplu taþýma araçlarýnýn kentimde,

sarhoþ narasýna,

biz kabul etmesek de

sýnýfsal olan ayrýmýn rengine dayanýrým.


Gümüþtendir barikatý yüreklerin.

Sohbetler,

bakýþmalar,

anlatmalar…

Biz hiç gönülden geçmedik ki!


Aldanýrým velhasýl,

baþýboþ kediye,

düþen yapraða,

maðaza vitrinlerine,

suya,

bilgiye,

sanata aldanýrým.

Büyür burnum

evrenimizi,

koca evrenimizi daha iyi koklayayým diye.


Zaman geçer,

bir biçimde devinir günler.

Hatta unutulursun sen de,

sadece arada bir adýn geçer.


Kentim kýþtýr

Kýþým kent.

Mahalleli yanýlgýlar,

mahallelim mahalden terk.

Diyordum ki iþte

olmuþla ölmüþ arasýnda

ince bir fark var,

nereye dönersen yüzünü

orada

ayna var...