“Halimize çok þükür” dedi annem.

Âdemoðlu yeryüzüne ayak bastýðýndan beri sýkýntýdan kurtulamadý. Adem Havva’sýna Arafat’ta kavuþtuysa da, Habil ile Kabil’in sýkýntýsýyla yandý. Sýkýntýnýn kaynaðý, yok edilemedi ve her sýkýntý çeken þükre biraz daha yaklaþmadý.
Þükür edebilmek bir erdem ve belki de insanýn ruhuna en elzem.
Her gelene eyvallah edebilmek, ondan gelenin hoþ gelmesi. Yine de her þeye raðmen mutluluðu bir yerinden yakalamak, koymak oturma odasýnda ki sehpanýn üzerine.Ya da bir komidinin. Þükür böyle bir þey. Mutluluðun en önemli melekesi.

Þükür etmeyen,mutluluðun tadýna bakamaz asla,her insanýn önündedir mutluluk.Bir dilim kesilmiþtir,özenle sunulmuþtur muhakkak.Gözün pastanýn hepsinde olmasý ne acýdýr! Halbuki hiç gerek yoktur tama’ya.Mutluluk,þükrün kapýsýndadýr, ancak kapýyý çalanlar kavuþur mutluluða.

Size sayabilirim þimdi þükür için bin bir nedeni. Fakat ne gerek var dimi?
Gözlerinizi açtýðýnýzdan beri yeni güne, ne çok þey yaþadýnýz. Ayaðýnýz takýldý düþmediniz, arkadaþýnýz size yalan söyleyecekti vazgeçti, sevdiðiniz size sürpriz yapýp çýktý geldi… Bu yazýyý okurken düþündünüz birçok þeyi, gözlerinize þükrettiniz iyi ki görüyorum diye, aklýnýza þükrettiniz hala yerin de diye. Ben size bin bir neden saymam, siz bin bir nedenin tam içindesiniz çünkü. Kurtulamazsýnýz Allah’ýn Rahmetinin yüz parçasýnýn birinden yeryüzünde, kaçamazsýnýz hal böyleyken þükürden. Mutsuzluðu yine de icat edemezsiniz olmadýk yerlerden.

Ne güzel dedi þair; “ Denmez olurdu Tanrý’ya hiç eline saðlýk” *
Teþekkür etmenin hazzýný unutan bizlerin mutluluðu neden zor yakaladýðýmýzý açýkça ortaya koymaz mý peki bu?

“Gariptir insanoðlu; yürümez, sevmez, mektup yazmaz, aðlamaz ve dua etmez... Sonra da, mutlu olamýyorum, der!” **dedi Ali Çolak. Mutluluðu ufacýk þeylere sýkýþtýrdý, gizlemedi aþikâr ortaya koydu. Herkesin uzanýp alabildiði þeyler bunlar, göze soktu. Yine de mutsuzluðu bulabildik biz, gerçekten çok enteresanýz vesselam!

Her þeyden mutlu olabilir insan, bir meyveden yada bir þehirden mesela… Ýstanbul’dan olabilir pekâlâ Ýstanbul’dan… Yahya Kemal’den sýyýr mutluluðu, Necip Fazýl’dan çal, bulaþ Nazým Hikmet’e ya da Orhan Veli’ye.

Þükret Pir sultan Abdal gibi. Sabret Eyüp (a.s) gibi..Dua et kendin gibi.. Mutlu olmazsan ben buradayým.
***
Sabr edelim gönül ne gelir elden
Sabýrlý kulunu sevmez mi sultan
Yusuf'u kurtardý kuyudan gölden
Biri sabýr biri þükür bir dua

*Nadir aþçý,Dergah dergisi,kasým 2010
**Ali Çolak,Mavisini Yitirmiþ yaþamak
*** Pir sultan Abdal,Þükür þiiri