Her þeyden öte ve önce sevdim ben seni...
Herkesten öte ve önce ben sevdim seni...
Ben;
Önce seni,
Sonra
Her þeyden ötesini sevdim!

yetinebildiðim en güzel gün kadar kýsa cümlelerle konuþurken bile,sözcüklerinin arasýna sýzmýþ acý parçacýklarýndan tanýyabiliyorum artýk yüzünü..
yüzün;acýya kiralanmýþ çok eski bir sevda..
sevdan;kendine kabuk baðlatmayan bir yara..
yakalayabiliyorum hüznündeki iç-çekiþ(me)lerini..
dokunabiliyorum her bir yarana sýðabilen sevdalarýna..
boynuma asýlý kalmýþ bir kelebeðin son heyecaný kadar masumsun düþlerimde..
tüm zamanlardan ayrý,yalnýz sana ait olan bir çocukluk büyütüyorum gözlerimde
Gözlerim senin

-tarifsiz bir ömür beðenildi senin için-

çok eþsiz bir armaðan gibi sunuldun doðaya..
bir tek sen biliyordun tüm sýrlarý ve bu yüzden bir tek sen susuyordun..
isteyen herkese bir ömür sunuyordun..
ve herkesten çok istiyordun hüznüne uygun bir ömür bulmayý..
kaç ömür benziyordu sizin oralarda bu þehre yada
kaç kiþilik bir þehre sýðabilirdi bu ömür?!
Ýþte sen bir tek bunu bilemiyordun!!!

-kan aktý sevdiðin her bir çiçekten-

bir günün sonunda,arda kalmýþ her bir cümlende,
özlemler biriktiriyordun..
özlemle birikiyordun hayatýmýn eksik kalmýþ yarýnlarýna..
sana;
hiç tamamlanmayan ama eksiksiz,
eksiksiz ama hep yarým,
yarým ama hep sabýrlý bir ömür akýtýyordum damarlarýmdan
ama bela bulaþmýþtý bize bir kere zamandan!

-ömrün uzuyor beni sevdikçe-

seni büyüklükler aðlatabiliyordu,
beni,küçüklükler..
sen,küçüklüðüne aðlýyordun,
ben,büyüklüðüme..
býraktýðým gibi,býrakýldýðým kadar
mutsuzdun..
iki hece arasýna sýðan tüm cümlelerinde ayný sýzý tekrarlýyordu..

-bir sen..
birde ben..
bulamadýk hüznümüzdeki can tortusunu..
bir-sen bulabilirdin beni..
bir-ben kaybedebilirdim seni-

iþte o anýn büyüsünde kayboldu zamanýn çýðlýðý..
þimdi bütün zamanlarda bir can sýzýsý
ýssýz
izsiz
sýzý..

xx...