ï¿½zEdebiyat - Kupa Kï¿½zï¿½ - Dï¿½rt Mevsim Aï¿½k ve ï¿½ï¿½imdeki Ben'ler

Neden ayrýlýklarý hep yaðmurlu ve puslu Güz mevsiminde yaþarým? Neden ben hiç güneþli bir günde terk edilmedim. Ya da neden aydýnlýk bir günde terk edemedim? Ne zaman karar verip ayrýlýk için buluþma yerine gitsem, güneþ yine sinsice davranýp bir ilahýn güzelliðini yansýtýrdý karþýmdakinin yüzüne… Ýþbirlikçisi Ay farklý mý davranýrdý sanki? Gece esen ýlýk rüzgârla tüm ayrýlýk heveslerim sýrýtarak uzaklaþýrdý benden.

Ne soðuðu severim ne de hava soðukken yaðan yaðmuru. Ketum bir ruh hali sarar beni. Kar yaðdýðýnda bu ruhsal halim tamamen deðiþir. Tüm kadýnlýðýmdan sýyrýlýp masum bir çocuða dönüþürüm. Karda attýðým her adýmda ya da kara her dokunduðumda; siyah, beyaz ve gri renkler içinde minnacýk ellerimi ve ayaklarýmý görürüm. Çocukluðumun geçtiði yýllara geri dönerim. Çantamdaki ruj birdenbire lolipop þekere dönüþür. Karýn sýnýrsýz beyazý yanýnda görebildiðim tek renk ise þekerimin çocuksu kýrmýzýsýdýr.

Kýþlarý kýsa, yaðmursuz, ýlýk ve bol karlý bir ülke varmýþ. Bir kitapta okumuþtum. Yýlýn bir kaç ayý kalýp karla oynayabileceðim huzurlu bir yer olurdu benim için. Neresi olduðunu öðrenir öðrenmez de göçmenlik için baþvuracaðým. Kim bilir belki de kýz çocuklarýndan herhangi bir belge istemezler. Ama mutlaka bahar mevsimi gelmeden gitmeliyim.

Baharla baþlayan güzel günlerde içimdeki kýz çocuðu yavaþ yavaþ kozasýna çekilir. Karlý geçen bir kaç ayda, çok oynamaktan yorgun düþmüþtür. Uzun bir uykuya ve de dinlenmeye ihtiyacý vardýr.
O uykusuna çekilirken, içimde baþka bir Ben uyanýr. Ýçi kýpýr kýpýr, yüzü ýþýl ýþýl. Dudaklarýndan gülümsenin eksik olmadýðý, hayatýna kendi ýþýðýný katan bir Ben’dir bu. Yalnýz, her bahar Aþký bulamaz. O’na gelmesi için seslense bile, Aþk fýsýldar ýlýk rüzgârla ve der ki: “ Geçen sefer beni çok yordun. Bir süre sana uðramayý düþünmüyorum. Huzura ihtiyacým var.”
Bazen Aþk birkaç bahar uðramaz… Ben ve içimdeki ýþýl yüzlü kýzla beraber sabýrla bekleriz; kimi zaman heyecanla, kimi zaman hüzünle.
Ne zaman umutsuzluk dokunsa omuzlarýmýza, el ele sesleniriz Aþk’a: ”Geleceksen erken gel, yaz bitmeden, kýz çocuðu henüz uyanmadan. Yoksa seni fark edemem “. Tüm bu sesleniþler iç yakan bir ezgi olur ve yükselir göðe. Hüzün asýlý kalýr dudak kenarlarýnda.

Ama bir de vakitlice gelmiþse… Bulunduðu yere iyice kurulmuþ olan hüzün bir tokatla kovulup yerine o tokadýn sahibi gülümseyiþ geçer. Tahtýna kurulmuþ ve o tahtý ölünceye kadar kaybetmeyeceðinden emin bir kraliçe edasýnda hem de. Arsýz bir mide sancýsý da bu kraliçenin soytarýsý gibidir. Kýpýr kýpýrdýr içeride ve tatlý bir sýcaklýk yayar bulunduðu yerden tüm bedene. Bir de þatafatlý, büyük kanatlý Zümrüt-ü Anka kuþu vardýr ki, yüreðe yerleþir; kanat çýrpýþlarýnýn hýzýna o zavallý yürekçik bile yetiþemez.

Baharda Aþk’ýn elinden tutmak, çiçekli tepelerde koþmak, bulutlara uzanýp, suyunun tadýna varmak, gökyüzüne asýlmak, ýlýk yaðmur altýnda erimek... O kadar çok yapacak þey vardýr ki çiçek mevsiminde, Aþk’la.. Hayat bu kadar eðlenceliyken kýþ ertesi bu güzel mevsimde; âþýk olduðum zamanlarda hakkým olan dört mevsimin hepsini bahar olarak yaþamak isterim.

Yaz baþlayýnca öncelikle içimdeki olgun kadýn uyanýr. Müthiþ güzel ve alýmlýdýr. Bahar mevsimlerinde gelen yerinde duramayan kýza göre ayaklarý daha saðlam basar aþka.
Aþkla beraberliðim yazlarý sürprizlerle doludur. Bunlar kendi kendime hazýrladýðým ama ne olduðunu bilmediðim sürprizlerdir. Bazen bu paketten güzellikler çýkar… Açtýðýmda, yazýn sýcaklýðýný kemiklerimde hisseder, içimdeki Aþk’la iyice yoðunlaþýrým. Sonrasýnda; kulaç atarken serin lacivertlerde bir gece öncesini düþünüp yüz kýzarýklýðýmý saklarým, içimdeki Ben’den bile… Yazýn en heyecanlý tarafý ise Aþk’ýn arkadaþlarýyla buluþabilmektir. Bunlar kumsal ve denizdir. Bizi hiç yalnýz býrakmayan kadim dostumuz Ay’ý da anmak gerekir tabi ki.

Bazen bu paketten kendime hazýrladýðým kötü sürprizler çýkar. Baharýn yorgunluðunu taþýyamayan ben, yeni uyanan alýmlý Ben’le beraber yazýn sýcaðýnda buharlaþýp giden duygularýmýzý hiçbir þey dahi hissetmeden ve düþünmeden seyre dalarýz. O kadar sýcaktýr ki, ayrýlmak için bile en azýndan soðuklarýn kapýyý çalmasýný bekleriz.

Aþký yaþarken zaman kavramý yoktur içimde... Bazen bir yaz mevsimi birkaç yýl sürer. Baharým onlarca yýl… Mevsim deðiþikliðim uzun aralýklarla olur. Siz her yýl dört mevsim yaþadýðýmý sanýrken, ben bir mevsimde yýllarý yaþarým... Yeter ki aþk bana dokunsun. Yeter ki dokununca býrakmasýn.

BU2