M.NÝHAT MALKOÇ

     Son dönem Türk þiirinin köþe taþlarýndan birisidir Þinasi Özdenoðlu!.... Gümüþhanelidir köken olarak!... Þairliðinin yanýnda yazardýr da… Güçlü bir kalemi vardýr. Siyasal Bilgiler ve Ankara Hukuk Fakültesi mezunudur. Ben oldum olasý hukukçularýn þiire ve edebiyata olan tutku derecesindeki baðlýlýklarýna hayret ederim. Bir o kadar da takdir ederim bu ince zevklerini.

     Özdenoðlu güzel yurdumuzun çeþitli ilçelerinde kaymakamlýk görevlerinde bulunmuþtur. Daha sonra avukatlýk yapmýþtýr. 1960 senesinde Kurucu Meclis Üyesi olmuþtur. 1969’da da milletvekili olarak meclise girmiþtir.

     Þiirle genç yaþlarda danýþan þair, elli yýlý aþkýn bir süreden beri sanatla ve edebiyatla ilgilenmektedir. Bu arada çeþitli ödüllerle taltif edilmiþtir. Bunlardan bazýlarý “Macar Rapsodisi” adlý eseriyle “Nemzetör”,çevreyle ilgili yapýcý gayretlerinden dolayý “Baþkent Onur Ödülü” sayýlabilir. Atatürk’le ilgili olarak yazdýðý þiiri Kültür Bakanlýðý tarafýndan seçilerek “100.Yýl Atatürk Marþý” olarak bestelenmiþtir. Sanat ve edebiyatýn þiir, deneme, öykü ve siyaset dallarýnda yirmi civarýnda eser vermiþtir.

     Þinasi Özdenoðlu tam bir Türkiye sevdalýsýdýr. Bu aþk onda tutku derecesinde saðlam ve güçlüdür. Bunu pek çok þiirinde görebiliriz. Paris’te yaþadýðý altmýþlý yýllarda yazdýðý mýsralar bu aþký tüm ihtiþamýyla ortaya koymaktadýr:

     “Ey gelecek kuþaklar, duyuyor musunuz beni?
     Ey yoksul topraklarým, yumarken gözlerimi
     Son nefesimde uzanýp
     En uzak yýldýzlara
     Son nefesimde bile
     Adýný yazacaðým:
     Vataným!”

     Osmanlý Devleti, bir Cihan Ýmparatorluðu’ydu. Türkiye Cumhuriyeti, onun enkazý üzerine kurulmuþ bir devlettir. Üç kýtaya sýðmayan Osmanlý’dan þimdi eser yok. O büyük devlet, dünyaya adalet daðýtýrdý. Nedense o düzeye bir daha gelemedik; týlsým bozuldu. Dýþardan körüklenen fitne fesatla birbirimize düþürüldük. Teknoloji yolunda ilerleyen araca bindik ama sözde dostlarýmýz gaz yerine hep frene bastýrdýlar bizi. Onun için de yerimizde kalakaldýk. Avrupa uzayý bölüþme projeleriyle uðraþýrken biz iç dünyamýzdaki bir kafese hapsolup kaldýk. Bu durum Avrupa’da yaþayan Türkleri de rencide etmektedir; aþaðýlýk kompleksine kapýlmalarýna sebep olmaktadýr. Bir süre Fransa’da yaþayan Özdenoðlu bu duruma temas ederek Osmanlý’nýn eski görkemli günlerine atýfta bulunarak adeta o büyük devletin ikliminde gölgelenmektedir. Bunu buruk bir ruh burkuntusuyla dile getirmektedir:

     “Fransa’nýn tarihi varsa, benim de var
     Padiþaha sýðýnan bir Françesko vardý
     Kanunî konuþtuðu an dünya susardý
     Þimdi susmak sýrasý bana mý geldi?”

     Anadolu insanýnýn sýcaklýðýný, samimiyetini, insan sevgisini, merhametini ve bütün sýkýntýlara raðmen hayata baðlýlýðýný dünyanýn hiçbir yerinde bulamazsýnýz. Bizim insanýmýz karþýlýksýz sever, sevginin ardýnda menfaat izlerine rastlayamazsýnýz. Dertlerle yüklüdür yedisinden yetmiþine kadar!.... Ama bu dert onun coþkusuna kem vuramaz hiçbir zaman…Yalana dolana yer yoktur bizim insanýmýzýn sevgi ve hoþgörüsünde!... Her þey týpatýp aslýna uygundur yürekten çýktýðý hâliyle… Anadolu insanýnýn bu saflýðýný Avrupa’da boþ yere aramayýn; arasanýz da bulamazsýnýz çünkü… Her þey çýkara dayalýdýr orada. Bu, baba-oðul iliþkisinde bile kendini gösterir. Avrupa’yý gezmiþ bir insan olarak Özdenoðlu bunun fevkalâde farkýndadýr. Ama geri kalmýþlýk kader diye alýnlarýna yazýlmýþtýr bu insanlarýn. Oysa bu olsa olsa tembelliðin yansýmasý olur. Özdenoðlu insanýmýzý bu geri kalmýþlýk hastalýðýndan kurtarýp uzay yarýþýna sokmanýn özlemini duymaktadýr:

     “Ben, Türkiye sevgisini senin gibi anlamadým
     Hiçbir yalancý þarkýya hayranlýk duymadým!
     Ýnsaný harcatmadan, tüketmeden, köle etmeden
     Sevgi ve alýnteri sürerek kurþun yerine namlulara
     Koþar adýmla varmak en öndeki siperlere
     Geri kalmýþlýðýn rezil uykusundan uyandýrmak
     Milyonlarý…
     Ýyicene bir sarsarak
     Ha þöyle!
     Uzay yarýþýna sokabilmek Türkiye’yi…”

     Ýnsanýmýzýn acýlarý,yalnýzlýðý,hasreti,kaderine terk edilmiþliði þairi yürekten yaralar.Onun içindir ki onun yurt güzellemelerinde biraz da aðýt havasý vardýr.Yurdumuz cennetten koparýlmýþçasýna güzel ama ne yazýk ki asýrlardan beri bu topraklarýn bekçiliðini yapan insanlarýmýzýn bahtý kara!... Budur þairi yürekten yaralayan!.... Topraklarýmýzda gözü olan ecnebi milletler böyle olmasýný istemiþ… Bizim ilerlememiz onlarýn çýkarlarýna hizmet etmediði için hep kösteklemiþler bizi. Bu da insanýmýzýn yaþamýna yansýmýþ bugüne dek… Þinasi Özdenoðlu bunun böyle devam edeceði kanaatinde deðildir. Çünkü ona göre geri kalmýþlýk kader deðildir. Silkinip kendimize geleceðiz en kýsa zamanda. Buna inanýyor ve þöyle haykýrýyor:

     “Uyanacaksýn bir gün, “Uyan!” diye diye
     Yiðit insanlar ülkesi,Büyük Türkiye!…”