Ne bir baþlangýçtýr yürür tenden geceye soluk soluða. Ne bir sondur durur aramýzda kýpýrtýsýz öylece. Suskunluðun erdeminde büyütürken acýlarý, bir elimiz derin hüzünlere batmýþ bir elimiz bahar dalý ýþýl ýþýl, taptaze. Bir yaným kara büyülerle kilitlenir bilinmeyen menzile, bir yaným bahar delisi, uçarý, avare… Gitmek diyorum ya herþeyi ve herkesi geride býrakýp öyle tek tabanca, tek yürek, tek baþýma! Gidememek sancýsý gelir dayanýr kapýlarýma…

Oysa sokaklardan yaralý döndük evet. Kan döktük can verdiðimiz sevdalara. Kara kalemlerle kalýn çizgiler çektik yitirilmiþ düþlerin üzerine. Rüzgârlar deðdi gözyaþlarýmýza. Ýncitilmiþ bir çocuðun kýrgýnlýðý kaldý gözlerimizde.

Oysa düþ yorgunu gecelerden çýkmýþtýk umut yorgunu sabahlara…

Bir avuç serüven tutkunuyduk, aþklara vurduk kendimizi. Kýrmýzý uçurtmalar uçurduk rüzgârlý bayýrlarda. Avuçlarýmýzda ince bir sýzý, þarabî akþamlarýn kýyýlarýnda yürüdük ýslýk çalarak. Sokaklarýn eflatun rengini sevdik, raký içtik, türkü söyledik, sevdalandýk! Erguvanlara döndük her bahar! Yel olup geçtik daðlardan, sel olup coþtuk nehir yataklarýnda. Yüreði avuçlarýnda yaþamayanlarý anlayamadýk. Küçücük yüreðimizde kocaman kederler taþýdýk. Aþkla-düþle çýktýðýmýz yollarda hesapsýzdýk. Bilmedik artýlarla eksileri toplamayý…
Bir avuç serüven tutkunuyduk, en çok aþklara vurduk kendimizi…
Sonra savrulduk her birimiz ayrý yönlere. Yüzümüzde kýrýk tebessümle, kýrýk kanatlarýmýz kaldý omuzlarýmýzdan hüzünle sarkan. Aðlamayý da delikanlýlýktan saydýk… Aðladýk… Ayrýldýk…

Þimdi mevsim yeniden bahardýr!
Uyanýþýdýr kaç mevsim uykular sýzmýþ yüreklerin. Nisanla gelecek kederlere þimdiden hazýr olma vaktidir. Serüvenlerden kapanmayacak yaralarla dönmeye yeniden yürek koyma vaktidir… Sýrça kavanozlarýnda yüreðimizin yeni acýlar biriktirmeye gönüllü olma vaktidir… Yeniden kuþanýp sevdalarý yollara düþme vaktidir!
Aklýn firar mevsimidir.