Bilmezdim hissiyatýn nevi þahsýna hasredilen o naif ve özel halini
Yýllarýn yitikliði, yüreðimin ezikliðini nefesinim firkat sessizliðini
Kimseye söyleyemezdim ve çekilir bir köþeye ibretle temaþa ederdim
Nerden bilirdim, kimden öðrenecektim hale zuhur etmeyince, dedim



Ne ruhuma süruru bahþeden ve suhuletin didarýndan olan gözleri
Ne içimi acýtan gönlümün sedasýný usulca ummana býrakan sözleri
Düþüncelerime hucum eden keyfiyeti ve edebe isyan eden o heceleri
Hiç dilemedim, sabrýn yumaðýnda kanaatle serinledim, hep bekledim



Bazen hüzzam, bazen rast ve bazan de saba makamýyla iktifa ettim
Yaylý tanburun sesi, kanunun muvazenesini, neyin muþtu ülfetini
Aþkýn vazgeçiren nimetini, nefsanilikte ki sefilliði idrakle demledim
Güle olan hasretimi, çiçeði koklarken içtenliðimi o an kime söyledim



Hattatýn sabrýnda, her sanatýn aþka ram eðleyen lahzasýnda ararým
Ne kadar yüreðim aðlasa, içim sýzlayarak namaza dursa da yanarým
Neden hakikat perdeelerinden, kalbime inþirah saadetinden sorarým
Gün karardýmý, daðýn yamaçlarý ruhuma sancýlar býraktýmý anlarým



Gecenin cezbeden melalinden, kalbime aþina olan vecdine kanarým
Lal olan dilim, fersizleþen gözüm, hesabýn didarýnda ki son sözüm
Ne kadar hüzünlensem ve ruhumu hicranýn esintisiyle serinletsem
Her bayramýn kalbimde açtýðý yaralarý sarýp coþkuyla aðlamak isterim



Mustafa CÝLASUN