Ah, ne diye baþlayayým bilmiyorum.
Çevirdiðiniz her bir sayfa benim hayatýmýn ta kendisi olacak, bunu bilmelisiniz. Þimdi içinizden 'ne yapayým ben senin hayatýný be kadýn' diye geçiriyorsanýz kapatýn hemen sayfayý. Tozlu raflarda saklayýn. (Ya da bir arkadaþýnýza hediye edebilirsiniz, ki bu beni daha mutlu eder.)
Evet, baþlýyorum.

Bundan 1 sene önceydi, daha 25 yaþýndaydým. Çok aþýk oldum, ya da öyle sandým. Bilmiyorum. Beni tekne turuna çýkarmýþtý ve harika bir teklif aldým. Onunla evlenir miydim? Tabiki. Evet.
Herþey istediðim gibi oldu diyebilirim... Kaan tam olarak istediðim erkekti. Harika bir düðünümüz oldu, parýltýlý ve kabarýk bir gelinliðin içinde tam üç kere evet diye baðýrdým o mükemmel soruya cevap olarak. Balayýna Maldivler'e gittik. Ýki hafta boyunca sadece birbirimizindik. Mutluydum ben, e tabi o da mutluydu. Türkiye'ye döndüðümüzde harika bir ev bizi bekliyordu, Ýstanbul'un en güzel yerinde.
Zaman sadece insanlarý deðil, evlilikleri de yaþlandýrýrmýþ meðer...
Yaþlandým, yoruldum. Ben yaþlandýkça evliliðim de yaþlandý, kaan da yoruldu. Bir sabah kendimi mutfakta aðlarken buldum. Þu an sahip olduðum hayatý istemiyordum. Karar verdim. 1 sene süren, kýsacýk evliliðimin ömrü sona ermiþti artýk...