Hayaller içinde kývranan bedenim, umut peþinde koþmaktan yoruldu artýk. Elimden tutup kaldýracak bir duam yok henüz. Kapýlarý aralamaya çalýþýrken kapý önlerinde koca koca asma kilitlerle öylece kalakalýyorum.

Daha ne kadar çýrpýnmam gerektiðini bilmiyorum. Doðru düzgün dua etmeyi bilmeyen dilim, hayallerle avunmanýn boþluðunu anlatýyor her fýrsatta. Ruhumsa bunun tam zýddýný kabulleniyor. Kalbim hala hayallerime baðlý… Ýçi ile dýþýnýn bir olmamasý dedikleri bu olsa gerek. Ancak kalbimin aydýnlattýðý yollarda adýmlamayý tercih ediyorum. Bakalým zaman ne gösterecek!

Anka’nýn kanadýnýn sýcaklýðýnda sabahladým bugün. Hayal dünyamýn sonu gelmez girdaplarýnda koþmaktan bitkin düþmüþ bir halde; Kaf Daðýna sýrtýmý yaslayarak…