25-31 Ekim (Sınamadan önce)

     Bağban bu haftayı ikiye bölüp öyle anlatacak. Çünkü pazar günü bir milat olacak. Şu an cumayı cumartesiye bağlayan gece de bağbanın sınanmasının arifesindeyiz.
Pazartesiden beri bağlarına gidip geliyor. Bu hafta Cuma günü de Cumhuriyet Bayramı olduğu için Perşembe yarım gün çalıştı bağında. Cuma da hiç gitmedi. Özledi hemen bağlarını, çubuklarını. Alıştı bu geçici bağbanlık işine. Yaşadığı sorunları atlattı, söyleyeceklerini söyledi. Yoluna bakıyor şu an. Belki geçici bağban olarak devam edecek, belki de kalıcı bağbanlığa yükselecek.
Aslında çoktan hak etmişti geçici bağbanlığı. Birçok bağban adayı gibi… Sınamaya girmişti. Hak etmişti kalıcı bağban olmayı. Ama bazı üzüm hırsızları sabahın köründe p bağlara girip üzümleri çalmaya kalktı. İşin tuhaf tarafı şu ki buna birileri önayak oldu. Sinirlendi bağban. Bağbanın hakkını yiyen, birilerini birilerinin adamı diye sabah sabah bağa sokup üzüm çaldırtan, sonra da bunun üstünü olağanüstü güvenlik önlemleri alıp, bağa üzüm kesmeye bıçak bile getirtmeyip “Onu da biz vereceğiz.” diyen, ama aslında o birilerinin yaptığının hesabını sormayan zihniyete kinlendi, darıldı, küstü. Bu yüzden ve kendisinden çabasının üstünü istediklerinden çalışmadı bu tekrar sınama olayına. Bu sınama için birçok bağban adayı “Çalışmalıyız.” dedi, ama o çalışmadı. Önceden çalıştığına güvendi. Şu saatlerde düşüncesi de şu: “Başarısı bu sınamadan birilerinin yardımıyla veya kendi çabasıyla mükemmel sonuçlar almak değil, bu rezaleti psikolojik olarak alt edebilmiş olmak…”