Bir korku var içimde, haþyet ve gamýn görünmeyen o çehresinde
Her ne kadar esararýný hiç bilmesemde, elan umut var bu sinemde
Þevkin hasreti, aþkýn firkati, niyazýn vecdi var hüzünlü nefesimde
Bukadar sessizliðin vicdanýnda ruhumun feryadýný söylemesem de




Hazan vakti mi kalbimin inþiraha umut baðlayan ve aðlayan hali
Neden seccademin bu suskunluðu nefsime ibret olmuyor valllahi
Ölüm ne söylüyor, ezan neye davet ediyor zafiyet içimdedir hani
Gün biter, mühlet kefalet ister, son nefes için aðlamak, ne timsali




Kalktým bir müddetliðine yataðýmdan, lakin bir mecal yok sanki
Adeta hastayým, nefes nefese koþan bir at misali yastayým, ey ati
Hikayeler hucum ediyor afakýma, bir el uzatan kalmadý saklý hali
Babam seccadede gitti, annem yanýna defnedildi bir ses yok sanki




Ey umutlarým, sessiz çýðlýklarým, boran kokan aðýtlarým aþk hani
Nefesime þahit olan ve vicdanýmda duyulan bir sevda vardý sanki
Ey aidiyetim sessizdir cehdim, ihsan için gayret yok bu an ki gibi
Derdin gamý, çilenin açtýðý feyzli kapý hani, bir yudum su ver saki




Ne vakit açýlacaktýr gönül kapým, kalbim çok kuru akmýyor yaþým
Ýhsan ve inþirahtan uzaklaþan her aným ve nedamet içinde ki ahým
Bilmem ki nasýl yalvarayým, hangi teslimiyetle el açayým utanýrým
Ne nar korkusu, ne umudun yýlgýn býrakan sorgusu kime anlatýrým



Mustafa CÝLASUN