Kimin hayatýdýr bu yaþadýðým. Kimin tekerrür, yaþadýklarým. Kimin yanlýþlarý yada doðrularýmdýr, içimde hapis olan. Vefatlar mýydý gerçekten sigaraya baþlatan. Yalnýzlýk mýydý, beni seninle buluþturan. Yoksa, ben miyim seni alýþkanlýk yapan.
Bir duvar önümde, ne atlayabiliyorum üstünden, ne de saðýndan solundan geçebiliyorum. Bir yol önümde dura dura yürüyorum, ne uzuyor ne kýsalýyor ama hiç bitiremiyorum. Dün yaþananlar bugünümde hapis olmuþ. Yarýným hep bir soru iþareti. Ne baþý var, ne sonu. Bir orta yolu yok mu seni aþmanýn.
Özeleþtiri mi yapmalý kendime, baðýramadýðým rüyalarýmda. Kimsenin aldýrýþ göstermediði yollarda baðýrsam çýkar mý içimde ki boþluðu anlatan kelimeler. Vazgeçirmeli mi yine insanlarý kendimden, vazgeçmeli mi yine verilen o tüm sözlerden. Lanetler mi okumalý, yaralar mý kazýnmalý yine. Hep bir tekerrür mü edilmeli yaþananlar. Çok mu geliyor yoksa yazýlanlar.
Kim bu içimdeki, susmayan durmandan konuþan ruhun sahibi. Kimdi bir zamanlar, neler söyledi bir önceki bedene, neler yaptýrdý bir önceki beyine. Hangi suçlarý iþledi, neler baþardý ve neleri baþaramadý ki hiç bitmiyor istekleri...
Kimim ben!
          Yoksa yine saçmalayan mý?
Bir ressam mýydý, resimlere baktýkça kaybolan gözlerim. Bir yazar mýydý, hiç yazamayan. Belki bir deliydi hiç dinlenmedi.
Kim bu içimde ki sahipsiz ruh!     
          Yoksa, kaybolduðu için mi var hayatýmda?
Belki bir çocuktu, hiç büyüyemedi. Belki bir bebekti, doðmadan öldürüldü. Belki baþtan beri çok büyük bir hataydý, yeniden yaratýldý.
Kim bu içimde ki baðýran!
          Yoksa, deliriyor muyum...